Κάθε στιγμή στη ζωή δίνεται στο καθένα μια ευκαιρία: να δράσει ή να αντιδράσει

αλλά και να μείνει αδρανής. Όχι μόνο όταν ορμητικοί χείμαρροι πνίγουν τον κόσμο,
όταν η φωτιά κατακαίει τα πάντα, όταν θυελλώδεις άνεμοι παρασέρνουν στη διάβα
τους ψυχές ή όταν η γη χορεύει στο ρυθμό του εγκέλαδου, αλλά και κάθε στιγμή μες
τη καθημερινότητα θα δεις γύρω σου ένα χέρι απλωμένο να ικετεύει ή μια φωνή να
ζητά ξεψυχισμένα βοήθεια. Μπορεί και να μη το ακούσεις αλλά να το δεις σε μάτια
βουρκωμένα, να το αντιληφθείς μέσα σε λόγια θυμωμένα, σε πρόσωπα χαμηλωμένα ή
φοβισμένα. Όλα αυτά τα σινιάλα σε καλούν να αναλάβεις το ρόλο σου, αλλά σε σένα
εναπόκειται να διαλέξεις ποιος θα είναι αυτός.
Τίποτε δε γίνεται τυχαία και τίποτε σε λάθος στιγμή, αν βρίσκεσαι στη ζωή όταν
συμβεί έχεις το μερίδιο της ευθύνης που σου αναλογεί, μπορεί να είναι
απειροελάχιστο μπορεί και τεράστιο, εσύ θα αποφασίσεις κι εσύ θα λάβεις το
αντίτιμο της απόφασης σου. Μη σκέφτεσαι ό,τι είσαι μακριά ή ότι δε σε αφορά,
πάντα θα υπάρχει ένας τρόπος να δράσεις να αντιδράσεις ή να μείνεις αδρανής. Κάθε
εκδήλωση της συμπεριφοράς σου αποκαλύπτει πτυχές της προσωπικότητας σου,
γίνεσαι καθρέφτης για τους καθρέφτες που υπάρχουν γύρω σου κι ακτινοβολείς αυτό
που θα επιστρέψει σε σένα ως αντανάκλαση.
Το σκηνικό στήνεται κάθε λεπτό με απαράμιλλη τέχνη με ασύλληπτη ευφυΐα κι οι
ήρωες είτε σωτήριοι είτε τραγικοί θα γίνουν αργά ή γρήγορα γνωστοί. Η επιλογή της
δράσης, της αντίδρασης ή της αδράνειας επαφίεται στη τέχνη της διάκρισης, λάθος ή
σωστό θα φανεί στο τέλος της παράστασης, έως τότε πρέπει να ενδυθούμε τη στολή
που αφορά στη δική μας αποστολή, οφείλουμε να συνεχίσουμε όσο κι όπως
μπορούμε, να καλωσορίζουμε νέους ήρωες στη σκηνή και να αποχαιρετούμε παλιούς,
να βαδίζουμε μες τη λήθη ως άλλοι λωτοφάγοι σύντροφοι του Οδυσσέα ή να
αφυπνιστούμε όπως εκείνος.
‘’Διαβάτη τη ζωής, να θυμάσαι κάθε μέρα που ξυπνάς, να λες: Ζω κι είμαι εδώ, για
να δω, να αφουγκραστώ, να αδρανώ στο θυμό και την οργή, να αντισταθώ στον αχό
που σηκώνει κουρνιαχτό, να αντιδρώ σε ότι κάνει τους άλλους να πονούν, να πεινούν,
να φοβούνται, να λυπούνται. Είμαι εδώ για να δρω σε ό,τι δίνει χαρά, να χαρώ κι εγώ
σαν μωρό, κι ας μη φανώ, επειδή οι άλλοι γελούν αγαπούν και ζουν ευτυχισμένοι.’’
Μπορείς να κάνεις τόσα πολλά μέσα σε λίγα λεπτά που αν τα αναλογιστείς αυτή η
ζωή, που δεν είναι παρά το ανοιγόκλεισμα των ματιών, θα σου φανεί σαν αιωνιότητα.