sv Alliance ‘22 MO13-1 – vv IJmuiden MO13-1

Voor de laatste wedstrijd, voordat de officiële competitie begint, moesten we met z’n alle voor dag en
dauw de lange reis naar het pittoreske Haarlem afleggen. Tijdens de nacht en in de vroege ochtend
waren er wat regenbuitjes geweest, maar voor de meeste was de dag mooi en zonnig begonnen. Zo’n
dag die mooi begint, mooi blijft en mooi zal eindigen.

Voor onze meiden stond de bekerwedstrijd tegen Alliance op het programma, waarbij onze meiden de
absoluut favoriet zijn, aangezien de tegenstanders ‘hekkensluiters’ zijn. Een ‘walk in the park’, ‘2
vingers in de neus’, ‘een piece of cake’ of noem nog een paar van deze superlatieven die de wedstrijd
zouden moeten aanduiden. En met 17 gemotiveerde meiden, zou je ook niets anders mogen
verwachten.

17 meiden…. Dat was de tegenstander ook al opgevallen en er werd verhaal gehaald bij de
trainers/coaches, maar met een simpele ‘je kan niet goed tellen’ werd de wedstrijd aangevangen.
De eerste helft speelde onze meiden slordig. Er was geen samenspel, geen communicatie, ballen
kwamen niet aan, er werd met meerdere tegelijk op de bal afgerend en er werd niet goed op buitenspel
gelet. De tegenstander kwam hierdoor een paar keer gevaarlijk dicht in buurt van ons doel. Dit was toch
niet hoe deze ochtend zou moeten verlopen….
Tijdens een aanval van IJmuiden, welke door slordig spel op niets uit dreigde te lopen werd vanuit de
kluts toch knap door Amelia knap. Daar was dan eindelijk de verlossende 0-1, met de hoop dat het
team wakker geschud zou zijn en weer samen zou gaan voetballen. Binnen 4 minuten werd deze hoop
beantwoord met een mooi opgebouwde aanval door IJmuiden, welke wederom door Amelia hard langs
de keeper werd geschoten.
Hierna stortte IJmuiden weer in. Alliance kreeg vat op de wedstrijd en kwam tot 2x toe recht op de
keeper af. Een tegendoelpunt was misschien terecht geweest, maar gelukkig werd het IJmuidense doel
door Sara schoongehouden.

Tijdens de rust moesten de coaches weer aan het werk. Hoe gaan we deze 17 koppies met 17 neuzen
weer dezelfde kant op laten wijzen.

En wat ze ook gezegd hebben, het heeft z’n

uitwerking gehad, want 15 neuzen (?) stonden
meer als 1 team aan de aftrap van de 2de helft.

15? 17? Tijdens de rust had de scheidsrechter

toch z’n telraam gevonden en geconcludeerd dat
er toch echt te veel tegenstanders waren. Er
moesten 2 meiden achter de hekken verdwijnen
en konden daardoor geen onderdeel van het
spelende team meer zijn. De 2 sportieve dames
die de rol van speler voor de rol van toeschouwer
verruilde waren Djoeke en Sienna. Helaas zijn regels nog steeds regels en werd er op deze manier
voldaan aan deze regel. Je moet je afvragen of het iets voor de uitslag zou veranderen, maar het is nu
eenmaal niet anders.

De 2de helft verliep zoals het zou moeten verlopen. Er was een bepaalde rust in het team gekomen,
waardoor er weer werd gevoetbald. Combinatie liepen weer, er werd goed over- en samengespeeld, de
tegenstander heeft geen enkele tegenaanval kunnen plaatsen, waarvoor de IJmuidense verdediging
alle credits verdiend en het enige wat nog ontbrak was een doelpunt om dit te bekronen. Toen er
eindelijk een doelpunt viel (mooi ingeschoten door Lynn) werd deze afgekeurd wegens een discutabele
buitenspel. Hierna heeft IJmuiden nog zeker 4 kansen gehad om de 0-3 aan te tekenen, maar door
pech (of geluk voor de tegenstander) is een extra doelpunt uitgebleven.

Met 0-2 werd de wedstrijd afgefloten. En zo zie we maar weer dat een wedstrijd die op papier
eenvoudig lijkt, achteraf een stuk lastiger blijkt te zijn.

Overigens hebben de meiden hebben in de kleedkamer een klein feestje gevierd. En tegen de rest van
Nederland kunnen we zeggen…. Onze meiden komen eraan