Florante at Laura Buod ng bawat kabanata
mapabuti ay baka sumama pa ang akda.
Araling 1: Kay Selia
Kapag naaalaala ng makata ang nakaraan,
iisang babae ang binabalikan niya sa gunita, si
Celia lamang. Matamis ang kanilang pag-
iibigan at masaya sila habang namamasyal sa
Ilog Beata at Hilom. Ngunt ngayo’y di mapigilan
ng makata ang pagluha kapag naiisip na baka
naagaw na ng iba ang pag-ibig ni Celia. Dahil sa
kalungkutan, natutong magsulat ng tula ang
makata. Inihahandog niya ang tulang ito kay
Celia, na ang sagisag ay M.A.R.
Aralin 2: Sa Babasa Nito
Nagpapasalamat ang makata sa mga
babasa ng kanyang awit. Ang kanyang akda ay
parang bubot na prutas sa unang tingin ngunit
masarap kapag ninamnam. Hinihiling ng
makata na huwag babaguhin ang kanyang
berso at pakasuriin muna ito bago pintasan.
Kung may bahaging di malinawan,
iminumungkahi niyang tumingin lamang ang
mambabasa sa ibaba ng pahina at may
paliwanag doon. Ipinakiusap din niya na huwag
babaguhina ng mga salita sapagkat sa halip na
Aralin 3: Pambungad na Tagpuan
Nagsisimula ang awit sa isang madilim at
mapanglaw na gubat na di halos mapasok ng
sikat ng araw. Madawag ang gubat at maraming
puno ng higera at sipres. Maraming hayop dito,
tulad ng ahas, basilisko, hyena, tigre at leon. Sa
isang punong higera sa gitna ng gubat, naktali
ang paa, kamay at leeg ng isang guwapong
binata, na may makinis na balat at kulay
gintong buhok. Sayang walang mga nimpa sa
gubat na makapagliligtas sa binata.
Aralin 4: Ang Reynong Albanya
Umiiyak ang binatang nakagapos. Sinabi
niyang naghahari ang kasamaan sa kahariang
Albanya. Bawal magsabi ng totoo, may parusa
itong kamatayan. Kagagawan ni Konde Adolfo
ang lahat, sapagkat ibig nitong mapasakanya
ang kapangyarihan ni Haring Linseo at ang
kayamanan ni Duke Briseo na ama ng
nakagapos.

Aralin 5: Pighati ng Nagmamahal
Nakikiusap ang binatang nakagapos na
ibagsak ng kalangitan ang poot nito at
parusahan ang masasama. Alam niyang lahat ng
nangyayari ay sa ikabubuti ng lahat kaya’t
nakahanda siyang magdusa. Ang tanging hiling
niya ay sana, maalaala siya ng minamahal na si
Laura. Kung naiisip niyang iniiyakan ni Laura
ang kanyang pagkamatay, para na rin siyang
nagkaroon ng buhay na walng hanggan. Ngunit
ang labis na ipinaghihirap ng kanyang loob ay
ang hinalang baka naagaw na ng kanyang
karibal na si Adolfo ang pagmamahal ni Laura.
Aralin 6: Magandang Alaala
Larawan ng kalungkutan at pagseselos
ang binatang nakagapos. Isinigaw niya sa
buong kagubatan ang kanyang sama ng loob
dahil tila nalimot na siya ni Laura, ngayon pa
namang kailangan niya ito. Noon, kapag
patungo sa digmaan, ang binata ay
pinababaunan ni Laura ng luha at ng bandang
may letrang L at mahahalagang bato.
Pagkagaling sa labanan, munting galos ng
binata ay huhugasan agad ni Laura ng luha. At
kung nalulungkot ang binata pinipilit siyang
aliwin ni Laura. Ibig ng binatang nakagapos na
muling ipakita ni Laura ang dating pag-aalaala
sa kanya. Ngunit natatakot ang lalaki na baka
naagaw na ni Adolfo so Laura. Kaya’t nasabi
niyang pasasalamatan pa niya si Adolfo
pahirapan man siya nang husto, huwag lamang
agawin si Laura. Lumuha ng lumuha ang lalaki
hanggang sa siya’y mapayukayok.
Aralin 7:Kapangyarihan ng Pag-ibig
Nagkataong dumating sa gubat ang isang
mandirigma o gerero na sa pananamit ay
masasabing isang Morong taga-Persiya. Naupo
ito sa lilim ng isang puno at lumuluhang
naghimutok. Nagbanta siya na sino mang
umagaw sa pagmamahal ng babae ay papatayin
niya, maliban sa kanyang ama. Naihimutok ng
gererong Moro na sadyang napakalaki ng
kapangyarihan ng pag-ibig. Kahit mag-aama’y
nag-aaway nang dahil sa pag-ibig.
Aralin 8: Duke Briseo: Amang Mapagmahal
 Nang huminto sa paghihimutok ang
gerero, nagulat pa ito sa sumalit na buntung
hininga ng lalaking nakagapos. Moo’y
ginugunita ng nakagapos ang amang
mapagmahal na ipinapatay ni Adolfo.
Pinaghiwa-hiwalay ang ulo, katawan at mga
kamay ng kanyang ama at walang
nakapangahas na ito’y ilibing. Ngunit hanggang
sa huling sandali, tanging kapakanan ng kaisa-
isang anak ang nasa isip ng ama.
Aralin 9: Amang Di Dapat Pamarisan
Naalaala rin ng gerero ang sariling ama
na kaiba sa ama ng lalaking nakagapos ay di
nagpakita ng pagmamahal sa anak minsan man.
Ang lalong masakit, ang kanyang ama pa ang
umagaw sa babaing kanyang pinakamamahal.
Maagang naulila sa ina ang gerero kaya’t di siya
nakatikim ng pagmamahal ng magulang.
Naputol ang iniisip ng gerero nang marinig sa
nakagapos na malibing man ito ay patuloy pa
ring mamahalin si Laura.
Aralin 10: Panganib na nakaamba
Dalawang leon ang papalapit sa
nakagapos ngunit parang naaawang napahinto
ang mga ito sa harap ng lalaki. Sa harap ng
nagbabantang kamatayan sa pangil ng mga
leon, nagpaalam ang binata sa bayang Albanya
na pinaghandugan ng kanyang paglilingkod at
kay Laura. Sinabi ng binata na ang lalong
ipinaghihirap ng kanyang loob ay ang
pangyayaring haharapin niya ang kamatayan
nang di angkin ang pag-ibig ni Laura.
Aralin 11: Ang Tagapagligtas
Hindi na natiis ng gerero ang naririnig na
daing. Kaya’t hinanap niya ang
pinanggagalingan ng tinig. Pinagputol-putol ng
gerero ang mga dawag hanggang marating ang
kinaroroonan ng nakagapos. Anyong sisilain na
ng dalawang leon ang binata na sa tindi ng
hirap ay nawalan ng malay. Pinagtataga ng
gerero ang dalawang leon hanggang sa
mapatay. Pagkatapos kinalagan nito at kinalong
ang binata.
Aralin 12: Atas ng Langit
 Nang matauhan ang binata, si Laura agad
ang unang hinanap. Nagulat pa ito nang
mamalayang nasa kandungan siya, hindi ni
Laura, kundi ng isang Moro. Ipinaliwanag ng
gerero na di niya natiis na di tulungan ang
binata, sapagkat magkaiba man sila ng
pananampalataya, nakaukit din sakanyang
puso ang pagtulong sa kapwa, gaya ng iniuutos
ng Langit ng mga Kristiyano. Sa halip na
magpasalamat, isinagot ng binata na higit pang
ibig niyang mamatay sa laki ng hirap na
dinaranas. Sa narinig na ito, napasigaw ang
gerero.
Aralin 13: Mga Mapagpalang Kamay
Walang kibuan ang dalawa hanggang sa
lumubog ang araw. Dinala ng gerero ang binata
sa isang isang malapad at malinis na bato. Dito
pinakain ng Moro ang binata na di nagtagal ay
nakatulog sa kanyang kandungan. Magdamag
na binantayan ng gerero ang binata, na tuwing
magigising ay naghihimutok. Nang magising
kinaumagahan, nakapagpanibagong lakas na
ang binata. Itinanong ng Moro ang dahilan ng
paghihirap ng loob nito.
Aralin 14: Bugtong na Anak
Isinalaysay ng binata ang kanyang buhay.
Siya’y si Florante, nag-iisang anak ni Duke
Briseo ng Albanya, at ni Prinsesa Floresca ng
Krotona. Sa Albanya siya lumaki at nagkaisip.
Ang kanyang ama’y tanungan o sanggunian ni
Haring Linseo at tumatayong
pangalawang puno sa kaharian. Isang
matapang na pinuno at mapagmahal na ama si
Duke Briseo.
May ilang mahalagang pangyayari noong
bata pa si Florante. Nang sanggol pa’y muntik
na siyang madagit ng isang buwitre ngunit
nailigtas siya ng pinsang si Menalipo. Isang
araw, isang ibong arkon ang biglang pumasok
sa salas at dinagit ang kanyang dyamanteng
kupido sa dibdib. Nang siya’y siyam na taon na,
pinalili[pas niya ang maghapon sa pamamasyal
sa burol. Bata pa’y natuto na siyang mamana ng
mga ibon at iba pang hayop. Naging
mapagmahal siya sa kalikasan.
Aralin 15: Laki sa Layaw
 Lumaki sa galak si Florante. Ngunit
ngayon niya naisip na di dapat palakhin sa
layaw ang bata sapagkat sa mundong ito’y higit
ang hirap kaysa sarap. Ang batang nasanay sa
ginhawa ay maramdamin at di makatatagal sa
hirap.
Alam ito ni Duke Briseo. Kaya’t tiniis nito
ang luha ng asawa at masakit man sa loob na
mawalay sa anak, ipinadla siya ng ama sa
Atenas upang doon mag-aral.
Aralin 16: Nahubdan ng Balatkayo
Labing-isang taong gulang si Florante
nang ipadala sa Atenas upang mag-aral. Ang
naging guro niya rito ay si Antenor. Isa sa mga
estudyante rito ay ang kababayang si Adolfo, na
nang una ay nadama na si Florante na tila
pakunwari lamang ang kabaitan ni Adolfo.
Anim na taon sa Atenas si Florante. Sa loob ng
panahong ito, natuto siya ng pilosopiya,
astrolohiya at matematika.
Aralin 17: Nalulumbay na Puso
Nanguna si Florante sa katalinuhan at
dinaig niya maging si Adolfo. Napabalita ang
una sa buong Atenas. Dito na lumabas ang
tunay na pagkatao ni Adolfo. Sa isang dulang
ginampanan nina kapwa ni Florante,
pinagtangkaan nitong patayin ang huli. Salamat
at nailigtas siya ng kaibigang si Menandro.
Kinabukasan din, umuwi sa Albanya si Adolfo.
Naiwan sa Atenas si Florante at nagtagal
doon nang isang taon pa. isang araw,
tumanggap ng liham si Florante mula sa ama.
Sinasabi sa sulat na namatay ang kanyang ina.
Nawalan ng malay si Florante sa tindi ng
kalungkutan. Hindi nakabawas sa kanyang
kalungkutan ang tapat na pakikiramay ng guro
at mga kamag-aral.
Aralin 18: Paalam, Bayan ng Atenas
Pagkaraan ng dalawang buwan ng
matinding kalungkutan para kay Florante
dumating ang ikalawang sulat ng kanyang ama,
kasama ang sasakyang sumundo sa kanya. Bago
umalis pinagbilinan si Florante ng gurong si
Antenor na pakaingatan ng una si Adolfo
sapagkat tiyak itong maghihiganti. Idinagdag
pang huwag padadala si Florante sa magiliw na
pakikiharap. Pinayuhan siyang lihim na
maghanda nang hindi nagpapahalata.
Pinayagan ni Antenor si Menandro na
sumama kay Florante. Ang magkaibigan ay
inihatid ng kanilang mga kamag-aral hanggang
sa daungan.
Aralin 19: Sa Bayan ng Crotona
Di nagtagal nakarating sa Albanya ang
magkaibigan. Pagkakita sa ama, napaluha si
Florante nang muling manariwa ang sakit ng
loob sa pagkamatay ng ina. Noon dumating ang
sugo ni Haring Linseo, dala ang sulat ng Hari ng
Crotona na humihingi ng tulong sapagkat
nilusob ang Krotona ni Heneral Osmalikng
Persiya. Pangalawa ito ng bantog na si Prinsipe
Aladin na hinahangaan ni Florante at ayon sa
balita’y kilabot sa buong mundo. Sa narinig,
napangiti ang Moro at nagsabing bihirang
magkatotoo ang mga balita at karaniwang may
dagdag na.
Nagtungo sa palasyo ng Albanya ang
mag-ama. Doon masakit man sa loob, pumayag
din ang ama ni Florante nang ito’y hirangin ng
hari na heneral ng hukbo.
Aralin 20: Kagandahang Walang Kawangis
Nakilala ni Florante ang anak ng hari na
si Laura, isang dalagangkaagaw ni Venus sa
kagandahan, isang kagandahang mahirap
isiping makapagtataksil.
Sa harap ng kagandahan ni Laura, laging
nagkakamali ng sasabihin si Florante sapagkat
natatakot siyang baka di maging marapat sa
dalaga.
Aralin 21: Pangarap na Pagibig
Tatlong araw ang piging ng hari para kay
Florante. Sa loob ng panahong ito ay di man
lamang nakausap ni Florante nang sarilinan si
Laura. Sa kabutihang-palad, isang araw bago
umalis sina Florante upang makidigma,
nakausap nito ang dalaga at pinagtapatan ng
pag-ibig. Hindi sumagot ng ‘oo” ang dalaga
ngunit lumuha siya nang umalis si Florante
patungong digmaan.
Aralin 22: Tagumpay at Pighati

Dahil sa luhang pabaon ni Laura, natiis ni
Florante ang kalungkutang bunga ng
pagkawalay sa minamahal. Pagdating sa
digmaan, naabutan ng hukbo nina Florante na
halos mawasak na ang kaaway ang kuta ng
Krotona. Ngunit magiting na nagtanggol si
Florante at ang kanyang mga kawal hanggang
sa hamunin ni Osmalik si Florante na silang
dalawa ang magharap. Limang oras silang
naglaban hanggang sa mapatay ni Florante si
Osmalik. Ipinagbunyi ng taong-bayan si
Florante lalo nang malamang ito’y apo ng hari
ng Krotona. Ngunit nahaluan ng lungkot ang
kanilang kagalakan nang magkita ang maglolo.
Muling nanariwa ang kirot ng pagkamatay ng
ina ni Florante. Dito naisip ni Florante na
walang lubos na ligaya sa mundo.
Pagkaraan ng limang buwan sa Krotona,
nagpilit nang bumalik sa Albanya si Florante
upang makita si Laura. Ngunit nang malapit na
at natatanaw na ang moog ng Albanya, biglang
kinutuban si Florante.
Aralin 23: Pag-ibig na Pilit
Hindi nagkamali ang kutob ni Florante.
Nakawagayway sa Albanya ang bandilang
Moro. Pinatigil muna ni Florante ang kanyang
hukbo sa paanan ng bundok. Mula roon
natanaw nilang tila pupugutan ng ulo ang isang
babae. Dali-daling lumusob sina Florante at
ginapi ang mga Moro. Naligtas ang babae na
walng iba kundi si Laura. Papupugutan ng ulo
ang dalaga sapagkat tinanggihan nito ang pag-
ibig ng emir at ito’y sinampal pa. noon binigkas
ni Laura ang “sintang Florante.”
Pinawalan ni Florante ang hari, ang
kaniyang ama at ang iba pang bilanggong
kinabibilangan ni Adolfo. Lalong nainggit si
Adolfo kay Florante hindi lamang dahil sa
papuring tinanggap kundi dahil nakamit pa
niya ang pag-ibig ni Laura. Dahil dito, muling
nagbalak si Adolfo na ipahamak si Florante.
Aralin 24: Patibong ng Taksil
Pagkalipas ng ilang buwan, lumusob ang
hukbo ng Turkiya sa pamumuno ni Miramolin.
Ngunit tinalo si Florante si Miramolin. Naging
sunod-sunod ang tagumpay ni Florante
hanggang sa umabot sa 17 ang mga haring
nagsigalang sa kanya.
Isang araw, nasa Etolya si Florante at ang
kanyang hukbo nang dumating ang sulat ng
hari na nagpapauwi sa kanya. Iniwan niya ang
hukbo kay Menandro. Ngunit pagdating sa
Albanya, nilusob siya ng 30,000 sandatahan at
noon di’y ibinilanggo. Noon niya nalamang
ipinapatay ni Adolfo si Haring Linseo at ang
kanyang amang si Duke Briseo. Si Laura nama’y
nakatakdang ikasal kay Adolfo. Labingwalong
araw na ipiniit si Florante. Pagkaraan, itinali
siya sa gubat na kinatagpuan sa kanya ng
gererong Moro.
Aralin 25: Ang Hinagpis ng Gerero
Nang matapos magsalaysay si Florante,
nagpakilala ang Moro. Siya si Aladin mula sa
Persiya na anak ni Sultan Ali-Adab. Sinabi ni
Aladin na yamang kapwa sila sawi ni Florante,
mamuhay na silang magkasama sa gubat. Noon
isinalaysay ni Aladin ang kanyang
pinagdaanang buhay. Ikinuwento niya ang
pakana ng sarili niyang ama upang maagaw sa
kanya si Flerida. Ipinapakulong siya nito sa
bintang na iniwan niya ang hukbo sa Albanya
kahit wala pang utos ng sultan. At nang mabawi
ni Florante ang Albanya, hinatulang pugutan ng
ulosi Aladin. Pinatawad siya sa kondisyong
aalis siya sa Persiya noon din. Bagama’t
nakaligtas sa kamatayan, higit pang ibig ni
Aladin na mamatay kaysa maagaw ng iba ang
pagmamahal ni Flerida.
Aralin 26: Mga Tinig ng Pag-ibig
Natigil sa pag-uusap ang dalawa nang
marinig ang dalawang babaing nag-uusap. Ayon
sa isa, nang malaman niyang papupugutan ng
ulo ang kanyang minamahal, nagmakaawa siya
sa sultan. Pumayag ang sultan na patawarin ang
nobyo ng babae, kung papayag itong pakasal sa
sultan. Walang nagawa ang babae kundi ang
sumang-ayon. Ngunit nakaalis ang kanyang
nobyo nang di sila nagkausap. Nang gayak na
ang kanilang kasal tumakas ang babae na
nakadamit-gerero. Ilang taon siyang naglagalag
sa mga bundok at gubat hanggang sa mailigtas
niya ang kausap.
 Noon biglang sumulpot sina Florante at
Aladin. Sa di inaasahang pagtatagpong iyon, di Matapos ang pagkukuwento ni Laura,
masusukat ang kaligayahan ng apat na tauhan. dumating si Menandro na may kasamang
hukbo. Laking tuwa nito nang makita ang
Aralin 27: Sa Bingit ng Kamatayan kaibigang si Florante. Ipinagbunyi ng hukbo
Si Laura naman ang nagsalaysay. Ayon sa ang bagong hari na si Florante. Ipinagsama nina
kanya, napapaniwala ni Adolfo na gugutumin Florante sa Albanya sina Aladin at Flerida na
ng hari ang taong-bayan kaya’t nagkagulo ang kapwa pumayag na maging Kristiyano. Nakasal
mga ito. Kasunod ng pagkakagulo, ipinapatay ni sina Florante at Laura at sina Aladin at Flerida.
Adolfo ang hari at ang matatapat na alagad nito. Umuwi sa Persiya sina Aladin at Flerida nang
Inagaw ni Adolfo ang pagkahari at pinilit si mamatay si Sultan Ali-Adab. Nagpasalamat sa
Laurang pakasal sa kanya. Hindi nagpapahalata Diyos ang mga mamamayang nasisiyahan sa
ng tunay na niloloob, pumayag si Laura ngunit pamumuno nina Florante at Laura.
humingi ng limang buwang palugit upang
magkapanahong mapauwi si Florante. Sa
kasamaang-palad, nahulog si Florante sa
pakana ni Adolfo at naipatapon. Handa nang
magpakamatay si Laura nang dumating si
Menandro na siyang nakatanggap ng sulat ni
Laura kay Florante. Tumakas si Adolfo, tangay
si Laura na pinagtangkaang abusuhin sa gubat
na iyon. Siya namang pagdating ni Flerida.
Pinana nito si Adolfo na namatay noon din.

Aralin 28: Masayang Wakas