Υπάά ρχουν διάά φορες θεωριάες που προσπάθουά ν νά εξηγηά σουν το φάινοά μενο που

άποκάλουά με Ζωηά .
Μιά άπ’ άυτεά ς υποστηριάζει οά τι γεννιοά μάστε ζουά με κάι πεθάιάνουμε κι οά λά οά σά μάς
συμβάιάνουν ειάνάι θεά μά τυά χης κάι φυσικηά ς επιλογηά ς. Δεν υπάά ρχει τιάποτε πριν τη
γεά ννηση τιάποτε μετάά το θάά νάτο κάι οά σά μάς συμβάιάνουν στο μεσοδιάά στημά
ειάνάι τυχάιάά γεγονοά τά ενωά η εξεά λιξη μάς βάσιάζετάι σε φυσικεά ς επιλογεά ς των
προγοά νων μάς που μετάβιβάά ζοντάι μεά σω γονιδιάων στά εποά μενες γενιεά ς.
Μιά άά λλη υποστηριάζει οά τι υπάά ρχει εά νά πεπρωμεά νο που οριάζει τη μοιάρά του κάά θε
άνθρωάπου. Γεννιοά μάστε ζουά με κάι πεθάιάνουμε οδηγουά μενοι άποά άυτοά το
σενάά ριο που δεν άλλάά ζει.
Μιά τριάτη υποστηριάζει οά τι γεννιοά μάστε άποά το τιάποτε κάι μοιράιάά πεθάιάνουμε
κάτάληά γοντάς κάι πάά λι στο τιάποτε άλλάά στο μεσοδιάά στημά που το ονομάά ζουμε
ζωηά μπορουά με νά κάά νουμε οά ποιες επιλογεά ς θεά λουμε κάι νά ζηά σουμε οά πως εμειάς
θεά λουμε, άά σχετά άν ενιάοτε εκχωρουά με άυτηά τη δυνάτοά τητά σε τριάτους κάι εν
τεά λει ζουά με οά πως οι άά λλοι επιθυμουά ν.
Υπάά ρχει κι άά λλη μιά που μοιάά ζει σάν νά συνθεά τει οά λά τά προηγουά μενά
προσθεά τοντάς κάά ποιά επιπλεά ον στοιχειάά.
Συά μφωνά μ’ άυτηά τη θεωριάά πριν άποά τη γεά ννηση η ψυχηά βριάσκετάι σε άνωάτερά
πεδιάά οά που κάι προγράμμάτιάζει τη κάά θοδο της στην πυκνηά υά λη, άυτηά που
άποκάλουά με τριάτη διάά στάση, το φυσικοά πεδιάο. Διάμορφωάνει εά νά σενάά ριο με
βάά ση προηγουά μενά μάθηά μάτά κι εμπειριάες που συνεά λλεξε άποά προηγουά μενες
ενσάρκωάσεις κάι δομειά εά νά υλικοά σωάμά ως οά χημά γι άυτηά τη διάά στάση το οποιάο
επιάσης σχημάτιάζετάι με βάά ση τις άξιάες των προηγουά μενων προσωπικοτηά των.
Το φυσικοά σωάμά άνάπτυά σσετάι στη μηά τρά της μητεά ράς κι η ψυχηά βυθιάζετάι σ’
άυτοά λιάγο πριν τη πρωάτη άνάά σά. Τη στιγμηά εκειάνη άπεικονιάζετάι στο άστρικοά
στερεά ωμά οά λο το σχεά διο της πάρουά σάς ζωηά ς, πάά νω σ’ άυτοά που ονομάά ζουμε
γενεά θλιο ωροσκοά πιο. Όσά φάινοά μενά εμφάνιστουά ν στη διάά ρκειά του γηά ινου
τάξιδιουά ειάνάι προάποφάσισμεά νά, θά εμφάνιστουά ν δηλάδηά άνάποά φευκτά. Εν
τουά τοις ο άά νθρωπος εά χει τη δυνάτοά τητά νά διάχειριστειά κάά θε συμβάά ν της ζωηά ς
του με ελευά θερη βουά ληση κάι νά επιφεά ρει το άποτεά λεσμά που επιθυμειά. Ωστοά σο
η ελευά θερη βουά ληση δε θεωρειάτάι κάι τοά σο ελευά θερη άφουά ο εά λεγχος της μπορειά
νά εκχωρηθειά σε ποικιά λά ελάττωάμάτά ηά πάά θη της προσωπικοά τητάς.
Ένά ερωάτημά που συχνάά άνάδυά ετάι ειάνάι άν ο άά νθρωπος μπορειά νά άποφυά γει το
φάινοά μενο που προοριάζετάι νά εμφάνιστειά στη ζωηά του. Η συγκεκριμεά νη θεωριάά
υποστηριάζει οά τι συά μφωνά με τις δομημεά νες άξιάες του άτοά μου οι οποιάες εά χουν
πάγιωθειά ειάνάι εξάιρετικάά δυά σκολο νά συμβειά κάά τι τεά τοιο επειδηά ειάνάι ‘’δεμεά νος’’
με μάγνητικάά δεσμάά που ο ιάδιος εά χει εά λξει λοά γω προηγουά μενων δράά σεων.
Σε θεωρητικοά επιάπεδο μπορειά νά άλλάά ξει τά γεγονοά τά άφουά στην ουσιάά άυτοά γιά
το οποιάά μιλάά η θεωριάά ειάνάι περισσοά τερο μιά προδιάά θεση πάράά μιά νομοτεά λειά.
Πράκτικάά οά μως θεωρειά οά τι το άά τομο δε θά μπορεά σει νά ξεφυά γει άποά τά πλεά γμά
των συνηθειωάν που εά χει άπλωάσει γυά ρω του κάι κάτάά συνεά πειά ειάνάι προβλεά ψιμο
κάι η συμπεριφοράά του άνάμενοά μενη. Έτσι ειάνάι ελάά χιστες οι εξάιρεά σεις άυτουά
του κάνοά νά. Εν κάτάκλειάδι ο άά νθρωπος μπορειά νά άποφυά γει το ‘’μοιράιάο’’ άλλάά
επειδηά ειάνάι άυτοά ς που ειάνάι, τελικάά δε μπορειά.
Οι οά ψεις των πλάνητωάν κάτάά τη στιγμηά της γεά ννησης μοιάά ζουν νά πάγωάνουν κάι
νά μεά νουν άκιάνητες ενωά οι ιάδιοι πλάνηά τες άποκτουά ν κάι πάά λι κιάνηση μετάά τη
πρωάτη άνάπνοηά κάι κάθωάς κυλάά η ζωηά . Αυτοά σημάιάνει οά τι ο άά νθρωπος ειάνάι σάν
νά άκτινογράφηά θηκε εκειάνη τη στιγμηά κι άυτηά η ληά ψη ιστορικουά δεν άλλάά ζει
άλλάά μπορειά νά τροποποιηθειά μεά σά στη διάά ρκειά της ζωηά ς άνάά λογά με τις
δράά σεις του. Αυτηά η άλλάγηά ειάνάι οά μως σπάά νιά δυά σκολη κάι σε μικροά βάθμοά στη
πλειονοά τητά των άνθρωάπων. Ωστοά σο μπορειά νά συμβειά.
Η θεωριάά άυτηά μάς λεά ει οά τι μετάά τον θάά νάτο του φυσικουά σωάμάτος η ζωηά δε
στάμάτάά , στάμάτουά ν οά μως νά κινουά ντάι οι πλάνηά τες, συνεχιάζει δηλάδηά σε μιά
άά λλη κάτάά στάση διάχως την μάγνητικηά επιρροηά των πλάνητωάν. Ωστοά σο οά σά
εά πράξε εν ζωηά θά τον άκολουθηά σουν γιά κάά ποιο συά ντομο διάά στημά κάι στη νεά ά
κάτάά στάση συνειδητοά τητάς.
Τελικάά ο άά νθρωπος θά άνυψωθειά σε μιά άνωάτερη διάά στάση βιωάνοντάς μιά
πάράδεισεά νιά κάτάά στάση κάι στο πληά ρωμά του χροά νου θά διάμορφωάσει εά νά νεά ο
σενάά ριο με βάά ση το κάινουά ριο συά νολο εμπειριωάν κάι μάθημάά των θά δομηά σει εά νά
σωάμά με νεά ά μορφηά κάι θά επάνεά λθει γιά νά συνεχιάσει το εά ργο του που κάά ποτε
στο μάκρινοά μεά λλον θά τον οδηγηά σει στη θεά ωση. Θεωριάά διάτειάνετάι οά τι
ερχοά μάστε άποά το φως εά χουμε προορισμοά την επιστροφηά στο φως κάι
ενδιάά μεσά συλλεά γουμε στάγοά νες σοφιάάς.
Κάθεά νάς μπορειά νά ερευνηά σει μοά νος του ωάστε νά διάπιστωάσει εξ ιδιάων ποιά εν
τεά λει θεωριάά ειάνάι η άληθινηά γιά νά μπορεά σει νά πάά ψει νά πιστευά ει κάι νά
άρχιάσει νά γνωριάζει.