call froma very unexpected person.

Nagtaas ng kilay si Sibal nang nakita kung sino

ang tumatawag. Halos ma
estatwa rin ako nang nakita iyon.
Inayos ko ang unang butones ng aking damit bago iyon kinuha at sinagot.
"Hello, Tita..." sabi ko.
"Hi, Snow..." she smiled weakly.
"Hi..." I said awkwardly.
I'mpretty sure na nasabi na ni Papa ang tungkol sa kasal namin ni Sibal. I wonder
why she called. I marvel at
her guts to even call when she's the reason behind whatever happened five years
ago.
"I called you just to say congratulations to your coming wedding with Percival
Archer Riego..."
P 46-6
Napasulyap ako kay Sibal sa sinabi ni Tita. He sipped on the coffee as he listened.
Hindi siya kita ni Tita
dahil ako lamang ang kaharap ng screen.
"T-Thank you, Tita. Uh... It's going to be... about a month fromnow. I'll send you
the invitation tomorrow-"
"Just save that invite and give it to other people, hija. I can't come."
Her hair is down and her make up is on just like before. Her features were pointed
and her eyebrows arched
like it was done by a professional. Ang background sa likod niya ay mga frames.
Tingin ko ay nasa isang
opisina siya.
"New York will be my family's home for the next years since Amber is deciding to
marry, too, like you..."
she smiled genuinely.
Nalaglag ang panga ko sa narinig. My cousin is going to marry someone, too? And
she's just probably
eighteen!
"Wow! That's... When, Tita?" nagulat ako.
"Siguro ay tatlong buwan simula ngayon. She told me to give you some invitations,
actually. She'll call you
one of these days so you two can talk..."
I was stunned. At eighteen, all I think about is to grow up more so I can figure
out my feelings properly. But
here, my cousin is so sure of her feelings that she's going to marry someone!
"Anyway, I just called to tell you that I amhappy for you and for your husband.
Pasensya ka na, darling, sa
nangyari noong nakaraang buwan at talagang masyado akong nagtiwala sa gagawa ng
hotel. We already have
leads, I trust your father has told you about it, and it's still in progress. I
promise you that I'mgoing to find
more evidence so we can formally file a case against the Lagdameos..."
Napalunok ako sa sinabi ni Tita. I thought she's going to apologize for what
happened five years ago, too!
"I still can't believe it, Tita. Stav's a good man."
"Better a bad looking man who's trustworthy than a trustworthy looking person
hiding a bad motive, Snow,"
she smiled. "Good bye for now. I have work to do... I will call on your wedding day
and I'msponsoring your
honeymoon wherever you want. Send my regards to Sibal..."
"T-Thank you, Tita..."
Halos panuyuan ako ng lalamunan sa narinig. I cannot believe it. And she seems
genuine about it!
She smiled then the screen went blank. Hindi ako agad nakagalaw pagkatapos noon.
Nilipat ko ang tingin ko
kay Sibal habang umiinomsiya ng kape.
"Did you hear what she just said?" tanong ko.
Tumango si Sibal.
P 46-7
"I don't know what to feel. Knowing her, I think it's real. Pero dahil sa ginawa
niya sa atin noon, pakiramdam
ko..."
Umiling ako. Natigil lamang sa pag-iisip nang hawakan ni Sibal ang aking kamay.
"Don't worry about it. Wala nang makapaghihiwalay muli sa atin ngayon, Snow..."
Paulit ulit kong inisip ang mga sinabi ni Tita. Kulang na lang ay bigyan ko ng
meaning ang kanyang mga
salita. Ngunit alamko sa sarili ko na kahit na hindi kagandahan ang ugali niya'y
tingin ko'y totoo naman siya
sa mga sinabi niyang iyon.
True enough, alas tres ng hapon kinabukasan ay nagpunta kami sa Casa Riego. I have
never been there before.
Abandoned looking mansion fell in line just near the signage. Akala ko lalabas kami
nang nasa signage na.
Pinuno ko pa naman ang mga mata ko sa isang mukhang haunted na mansyon nang biglang
niliko niya sa may
arrow.
"Is that Casa Riego?" tanong ko.
Umiling siya habang nakatingin sa papasok noong makipot na daanang pupuntahan
namin.
Nanahimik ako nang nakita ang malawak na kagubatan. It's located at Costa Leona but
it's not on the seaside.
Instead, nasa mga kabundukan iyon malapit sa malalaking windmills na naroon sa
itaas ng mga bundok.
Mga tatlong minutong mahinang byahe ay nasa gitna na kami ng gubat. Luminga linga
ako. Pakiramdamko ay
binibiro ako ni Sibal. All my life, I thought Casa Riego is just around the
mansions near the highway. I didn't
know it's inside the of here!
"Malayo pa ba tayo?" tanong ko.
"Nasa dulo pa nito ang ancestral house."
May nakita pa akong lalaki sa daanan. May dala siyang walkie talkie at may sinabi
roon. Sinundan ko iyon ng
tingin lalo na nang bumusina si Sibal sa tao. Tinaas noong lalaki ang kanyang kamay
at ngumiti pa kahit na
tinted naman ang sasakyan.
"Sino iyon?"
"Hardinero..." sagot ni Sibal.
"Saan ang hardin dito?" I eyed the trees around.
Tumawa siya. "Nasa dulo pa. Lupain pa nila ito..."
"I feel like my whole life's been a lie. I thought those mansions were Casa Riego!"
Tahimik si Sibal hanggang sa narating namin ang liwanag. Nawala ang mga kahoy sa
paligid at napalitan ng
malawak at mapupulang lupain. May nakikita pa akong malawak na tubigan sa malayo!
P 46-8
"Ano 'yon?" tanong ko.
"Fish pond..." sagot niya.
Pagkatapos ng ilang sandali ay lumayo na ang fishpond at napalitan ng iilan pang
taniman. Bumaling ako sa
harap at doon nakita ko ang isang malaking fountain na nagsilbing rotunda bago
makita ng tuluyan ang
kabuuan ng mansyon sa harap. Large walls of shrubs properly tended to be
rectangular shaped lead the way
to the mansion.
"Now I understand what the gardener is for..." sabi ko.
Humalakhak siya at tinigil ang sasakyan sa tapat ng isang mansyon. It was a little
bit bigger than our mansion.
Kahit na spanish-style ang aming mansyon ay may halo parin iyong modern pero itong
kanila ay masasabi
kong wala talaga.
The large entrance told me that parties are usually held here. May mga limang
hakbang ng hagdanan bago
tuluyang makaakyat sa kanilang malawak na pintuan. Ang mga barandilya ng hagdanan
ay tila mga baging na
may mga dahon at bulaklak.
Ang mga bintana ay malalaki. Tingin ko ay mula iyon unang palapag hanggang
pangalawang palapag. The
chocolate brown-colored brick roof gave a rustic glow to the whole mansion. The
four large and cricular
foundation near the large door has leaves and vines carved in them, too.
Sabay kaming lumabas ng sasakyan. Naaninag ko agad ang pababang lalaki. His body
built almost like Sibal.
I think he's around his age, too... I'mjust not sure. Ngumisi ito habang pababa at
isang matandang babae ang
nasa likod nito.
"Rao..." tawag ni Sibal sa lalaki sabay tawanan.
"Narinig ko kay Lucio..." panimula nito bago nilipat ang mga mata sa akin.
Hindi ko alamkung sino iyon ngunit hula ko'y pinsan niya iyon. Sibal turned to me.
Hinapit niya ang aking
baywang.
"Snow, this is Raoul Riego... Pinsan ko..." sabi niya.
"Oh! Hi..." naglahad ako ng kamay.
Tinanggap naman iyon ni Raoul. "Snow Galvez, right?"
Binaba niya agad ang kamay at bumaling kay Sibal. Nararamdaman kong may kahulugan
ang tinginan nila
bago sila nagtawanan.
"Archer!" tawag ng may edad na babae galing sa taas ng hagdanan. Humalukipkip ang
babae habang masuyo
kaming tiningnan doon.
"Dito na kayo mag usap ni Rao. Nagpahanda ako ng pagkain sa pagdating ninyo..."
"Okay, Tita... Let's go, Snow..."
P 46-9
Ang nasa loob ay mas nakamamangha. May high ceiling iyon at ang malaking chandelier
sa itaas. Kulay beige
ang pintura at ang mga lampshade ay kulay ginto. Ang mga barandilya ng round and
grand staircase ay tulad
ng nakita ko sa labas. Ang sahig ay marmol at may iilang carpet na kulay beige din.
It's like no one cares if it
gets all dirty by the shoes of people who go there.
Two sculptures stood beside the grand stairase. The other one says: Vesarius
Hidalgo Riego V. The other
one says: Clementina Saldivar Riego.
It's his great grandfather.
"We were thrilled to hear the news," nanatili ang tingin ng Tiyahin ni Sibal sa
akin habang nagsasalin siya ng
tsaa sa mga tasa.
May iilang mga kasambahay na umaligid para sa pagkain. Maraming ulamang nilagay sa
hapag kahit tingin
ko'y apat lang kaming naroon.
Pinakilala niya ang babaeng nasa harap bilang Tita Fely. Isang babae ang biglang
lumabas galing sa kusina
dala ang isang malaking roasted chicken sa harap. Agad akong natakam.
Nagmano si Sibal sa babaeng iyon. Kaedad lamang ni Tita Fely ang babae ngunit mas
istrikta tingnan
kumpara sa tiyahin.
"Ito ba ang anak ni Remus, Sibal?" malamig na tanong ng babae.
"Wanda, this is Nieves Solanna Galvez..." si Sibal sabay balik sa kinauupuan.
Ngumiti ang babaeng akala ko'y hindi na ngingiti sa akin. "Snow, si Wanda ang nag-
alaga sa akin noong
tumira ako rito sa mansyon..."
Tumango ako at naglahad ng kamay sa kanya. "Nice to meet you, po..."
Tinanggap niya naman ang kamay ko at pagkatapos ay bumaling kay Sibal.
"Ang akala nitong pamangkin mo, Felicia ay nasa Iloilo kayo kaya ihahatid niya lang
sana ngayon ang
imbitasyon," si Wanda.
Tumawa si Tita Fely. "Hindi kami nagtagal sa Iloilo. May binili lang ako at isa pa,
narito naman si Rao kaya
ba't mo iisiping si Wanda lang ang tao rito, Sibal?"
"Pasensya na, Tita. Buong akala ko'y nanatili si Raoul sa Maynila..." si Sibal.
Biglang kumunot ang noo ng tiyahin ni Sibal bago nilapag ang tasa ng iniinomna
tsaa.
They continued talking about the lives of Sibal's relatives. Tahimik ako sa gilid
at bigla kong napantanto kung
gaano ka tahimik dito sa kanila. Wala akong naririnig kundi ang mga tinig namin.
Their laughs are echoing on
the hallways.
"Uuwi si Rai, iyon ang sabi niya..." sabi ni Wanda. "Uuwi pati ang ibang pinsan mo
kahit hindi mo pa
nabibigyan ng sulat. Uuwi rin ba rito si Achilles?"
P 46-10
Nilingon ko si Sibal. "Oo. Uuwi siya isang linggo bago ang kasal dahil pormal
niyang haharapin ang Papa ni
Snow..." he held my hand.
Tumawa si Tita Fely. "Achilles is such an old soul. Pero sige at pagbibigyan dahil
ikakasal ka na... Hija,
saan gaganapin ang kasal?"
Nakalugay ang buhok ni Tita Fely at kahit hindi talagang nag-ayos ay maganda parin
siya. Her lips are pink
and her eyelashes has natural wave.
"Sa aming hotel po..." sagot ko. Nahagip ko ang mapanuring tingin ni Wanda sa akin.
Bigla akong kinabahan
pero alamkong natural lang iyon.
"Parang kailan lang ay ang bata pa nitong si Sibal nang ihatid dito ni Achilles..."
Ngumuso si Raoul sa sinabi ni Wanda. Nilingon ko si Sibal na ngayon ay seryosong
nakatingin kay Wanda.
Ngumiti naman ang babae.
"Ano ang meron at bakit?" dagdag nito sa isang monotone.
"Wanda, coincidence lang siguro iyon..." natatawang sinabi ni Tita Fely.
Tumikhimako. Pakiramdamko'y tungkol iyon kay Tita Maremat Tito Achilles.
"Isang batang Sibal at Jack ang dumating sa paanan ng hagdan ng mansyong ito."
Bumaba ang tingin ko sa aking pinggan.
"Wanda, naiintindihan ko si Papa," sabi ni Sibal.
"Maaari ngang ngayon ay naintindihan mo na dahil ikaw mismo ay pakakasal sa isang
Galvez..." pinal na
sinabi nito bago bumaling muli sa akin. "'Iiwan ko si Sibal at si Jack dito
hanggang sa kaya ko na silang
buhayin ulit...' iyon ang sinabi ni Achilles sa akin."
Namilog ang mga mata ko sa sinabi niya.
"Po? Bakit po?" halos matawa ako.
Suminghap si Sibal. Tipid namang ngumiti si Wanda sa akin.
"Ipapatanggal siya ni Maria Emilia sa trabaho. Pagkakaitan siya ng trabaho kahit
saan at paaalisin sa
kanilang bahay dahil sa galit niya. Pero hindi iyon sinabi ni Achilles sa akin."
"Achilles wants to deal with his problemalone, Wanda..." si Tita Fely.
"Hindi... Mahal na mahal ni Achilles si Maremna kahit ang galit nito'y
pinagbibigyan niya. Na kung gusto ni
Maremna magdusa siya ay talagang magdurusa siya para lang masunod ang kagustuhan ng
kanyang mahal."
"If that's the case then are you saying that Achilles had been so selfish, Wanda?"
medyo nahihimigan ko ang
galit sa kay Tita Fely.
P 46-11
"I understand now, Tita. Hindi ako nagalit kay Papa sa kanyang ginawa. Isa pa't
kinuha niya kami nang
nagkaroon na siya ng paraan. Whatever happened in the past lead me to where I amnow
so I don't really
mind..."
Wanda smiled at Sibal. Binaling ang tingin sa akin pagkatapos.
"Pasensya na, hija. Hindi ko maiwasan. Alaga ko ang mga Riego simula pagkabata...
Natitiyak ko ang mga
personalidad nila..."
Kumurap kurap ako. I amunable to process what she just said about Tito Achilles and
Tita Marem.
"I'mnot like my Tita, po..." may kasiguraduhan kong sinabi.
One thing's for sure, Tita Maremhad been such a pain in the ass for Sibal's family.
I almost cannot believe it.
eheanuba?????? Radleighhhhh
P 46-12
Kabanata 45
656K 19.4K 16.4K
by jonaxx
Kabanata 45
Revenge
Si Sibal at si Jack ay iniwan ni Tito Achilles sa Casa Riego noong tinanggal ito ni
Tita Maremsa trabaho.
That explains why they lived at the mansion for some years in their childhood. I
felt sorry for Sibal and Jack.
Sa murang edad ay pareho silang nadamay sa gulo ni Tita Maremat Tito Achilles.
"Your father warned you about me. Is it because he thinks I'll destroy your lives
the way Tita Maremdid?"
tanong ko noong pauwi na kami galing sa Casa Riego.
Sumulyap siya sa akin. Seryoso at kunot ang noo. Parang tinantya saglit ang aking
ekspresyon bago kinuha ang
kamay ko at dinala sa manibela para mahawakan niya habang nagdadrive.
"Binalaan ako ni Papa dahil tingin niya'y mahuhumaling ako sa'yo... And he's
right..." he smirked.
Umirap ako at ngumisi. "Did you ever plan a revenge?"
Umiling siya at dinala ang aking kamay sa kanyang labi. "Kahit kailan, hindi ako
nagkaroon ng hinanakit sa
pamilya ninyo," tiyak niyang sinabi.
It feels good to finally meet his relatives. He told me about his family background
and how complicated it
was to live bringing their family name.
Nagdaan ang mga araw habang namimigay kami ng imbitasyon sa iilan pang mga kilalang
tao. We decided
our wedding on the hotel, imbes sa simbahan, dahil doon kami nagkakilala. And he's
pictured how I'mgonna
walk fromthe gates to the front of Costa Leona. Tingin ko ay mas excited pa siya sa
akin tuwing iniimagine
ang aming kasal.
"Ayos nga lang, Sibal..." sabi ko at pumatong sa kanyang dibdib.
Nasa taas ng ceiling ang kanyang mga mata at ang dalawang kamay ay sapo ang kanyang
ulo. His armpits
proudly showing themselves with his firmbiceps. Tumindig ang balahibo ko habang
tinitingnan siya. I still
can't believe that this beautiful man is mine.
"Magtataka si Tito Solomon kung bakit hindi ka dumalo roon. Hindi ba ay nasabi mo
na magkikita rin kayo
roon."
Bumaba ang tingin niya sa akin at hinaplos niya ang aking mahabang buhok.
"Hindi ko alamkung may makukuha pa ba ako sa conference na iyon kung ang tanging
naiisip ko lang ay ang
nalalapit nating kasal..." he said and bit his lip.
P 47-1
I smirked. He's just too damn excited na pati ang mga naunang plano niya'y hindi
niya kayang gawin.
"Well, I'msorry for liking a striking gown. Tumagal na nga ang kasal natin, dagdag
gastos pa sa'yo..." I
pouted.
He flashed a smile habang pinaglalaruan na ang tainga ko ngayon. "Uubusin ko ang
pera ko matupad lang ang
mga gusto mong bagay, Snow."
Butterflies fluttered on my stomach as we look into each other's eyes.
"Just call me everyday. In the morning and right after the event. Ayos na ako
roon."
Huminga siya ng malalim. "Engineer Marco Alfeche will stay in the hotel to look at
all the work when I'm
gone. Huwag ka masyadong lumapit sa mokong na iyon kung ayaw mong uwian kita rito
at pakakasalan
agad."
"Wow! Is that what you're worried about, Percival Archer?" natatawa kong sinabi
habang gumagapang sa
ibabaw niya.
His breathe hitched as he saw me on top of him. Umupo ako sa kanyang tiyan habang
dinudungaw siya. The
way he watches me sent shiver down my spine. Parang may iba siyang iniimagine at
parang alamko iyon.
Napaawang ang bibig niya at nahalinhinan ang seryosong mga mata ng kamunduhan.
"At binantaan mo ba ako? Huh?" I traced his abdomen with my index finger.
Bumaba ang mga mata niya sa ginawa ko. His jaw clenched as he continued looking at
my fingers trying to
draw him. Yumuko ako para maabot ang kanyang labi at mahalikan siya. Nang lumapat
ang labi ko sa kanya
ay bigla niya akong siniil ng malalambot at mapanuyang halik. He suckled my lower
lip and gently bit it.
"Naka ilan lang tayo, akala mo pwede ka nang sa ibabaw ko?" bulong niya.
Tumili at tumawa ako nang naramdaman ang kamay niya sa aking baywang at agad niya
akong binagsak sa
kama. Immediately, we switched places. I amnow under himpanting and laughing at his
move.
Nang tinapat niya ang kanya sa gitna ng aking mga hita ay natigil ako sa pagtawa.
He made one swift thrust
and I almost felt his tip even when we both have clothes.
"We're talking seriously, Snow. And yet... all you do is turn me on!" bulong niya
bago inangkin ang aking
leeg.
Days went very fast. Ni hindi ko namalayan na aalis na siya patungo sa conference
nila, at the same time,
malaki na ang progress ng nalalapit na kasal kaya tama lang naman iyon.
Nakabalot sa akin ang kanyang puting long sleeve t-shirt at isang maliit na shorts
nang ihatid ko siya sa
pintuan ng kanyang mansyon. May dala siyang itimna maleta na ngayon ay naroon na sa
loob ng Hiace.
Paulit ulit niya akong hinalikan sa noo habang yakap ko ang aking sarili. Kinulong
niya ako sa gitna ng
countertop.
P 47-2
"Anong sasakyan mo pagdating sa Manila? Commute?" I asked.
Umiling siya. "May sasakyan si Papa..."
"Oh! Okay..."
Binalingan ko ang sasakyan niyang nakaparada malapit doon. Hindi niya iyon
dadalhin.
"Kung may gusto kang puntahan, gamitimmo ang sasakyan ko. I'll contact a driver for
you. Just tell me..."
Ngumuso ako at binalingan niya. Kitang kita ko ang ngiting naglalaro sa kanyang
labi. Bumaling ako sa
orasan at nakitang pwede siyang mahuli sa flight kung mananatili kaming ganoon.
"Tumulak ka na bago magbago ang isip ko..." sabi ko sabay tulak sa kanyang dibdib.
Tumagilid ang ulo niya at hinanap ang mga mata kong nakatingin kahit saan, hindi sa
kanya. Nang nahanap
niya ay pinag-initan ako ng pisngi.
"Ayaw mo? I can stay, if you want..."
As if I can live with that. My conscience will haunt me. Paano kung may magandang
offer sa kanya
pagkatapos ng conference? Ako pa ang dahilan ng hindi niya pagkakakuha noon?
"I'mjust kidding. Pumunta ka na at maiwan ka pa ng flight..."
Ilang sandali niya pa akong tinitigan. Tinaas niya ang aking baba para magtama ang
aming mga mata. His gray
eyes met mine and I felt shiver down my spine. Nag-aalab na naman ang kanyang mga
mata. I can see that
look in his eyes everytime he thrusts inside me in bed. And damn it, I feel like I
want to just lock himon my
arms at huwag na siyang ipatuloy doon. Mangungulila ako ng husto kahit na ilang
araw lang iyon.
"Go!"
"Damn..." Pumikit siya at ilang sandaling tumingala bago bumaba ang tingin sa akin.
"I might not get my
presentations right..."
Tumawa ako. "Are you kidding me?"
Isang halik ang iginawad niya sa aking labi bago tinulak ang kanyang sarili palayo
sa akin. He stormed out of
the house and I laughed at him. Pakiramdamko ay ginawa niya iyon para tuluyang
makaalis dahil kapag
sinuyo niya pa ako ay papako ang mga paa niya roon.
Humalukipkip ako habang humihilig sa hamba ng pintuan. Umikot siya sa Hiace para
makapasok doon.
"Go inside the house, Mrs. Riego!" he shouted. "Before I change my mind!"
Tumawa ako at sinarado ang pintuan para lang tuluyan na siyang makaalis. Para akong
baliw na nangingiti
kahit noong nakaalis na ang Hiace sa bakuran.
Sa araw na iyon, binabad ko ang sarili ko sa trabaho. Sibal called when he landed
at Manila at aniya'y
P 47-3
didiretso siya sa conference. Pagkatapos ng tawag ay nagpatuloy ako sa trabaho.
Nang nag-alas dose ay bigla akong tinamaan ng sakit ng ulo. Inaantok ako dahilan
kung bakit natulog muna
ako sa aking lamesa.
Alas dos nang isang tawag ang nagpagising sa akin. Thank God for the call or else
I'mgoing to oversleep!
"Hello..." sagot ko habang sinasapo ang ulo.
Masakit parin iyon at tingin ko'y lalagnatin ako.
"Hello, Snow... Did I disturb you?" Stav was on the other end.
Binuhay ko ang laptop para tingnan kung ano na ang mga natapos kong trabaho. Nakita
kong konti pa lang
kaya nagsimula akong sumagot ng mga email habang si Stav ay nasa kabilang linya.
"No, it's fine. Do you need anything?" tanong ko.
"Uh, no... I just called to check on you... It's been weeks since we last talked...
I wonder if you're okay..."
"I'mfine, Stav. Ikaw? Nasa Manila ka na ba?" tanong ko.
"No, I'mhere in Iloilo but I'll be in Caticlan either bukas o sa susunod na araw,"
"Oh?"
"I'll get my diving license. I want to visit you there kaso baka ayaw mo..." he
said.
"I-It's okay, Stav..."
Natigil ako sa pagtipa at binigay ang buong atensyon sa tumatawag. Hindi naman
siguro siya magtatagal,
hindi ba?
"Great! Don't worry, hindi ako magtatagal. I just want to pay a visit since
mapupunta naman ako riyan..."
Babanggitin ko iyon kay Sibal. Tutal naman alamna ni Stav ang tungkol sa amin at
tingin ko'y tanggap niya
naman iyon. I still need to tell Sibal about it, though.
Maaga akong nag-out dahil hindi naging maganda ang pakiramdamko. Sumasakit ang mga
mata ko kakatitig
sa laptop at pati ang ulo ay apektado.
Nang bumaba ako para kumain ng early dinner ay nakasalubong ko si Mrs. Agdipa sa
pasilyo. I smiled at her
as a greeting.
"Are you okay, President?" kumunot ang noo niya at napawi ang ngiti.
Nilingon ko ang isang dingding na salamin. Hindi klaro ang mukha ko roon ngunit
tingin ko'y ayos lang naman
ako.
P 47-4
"Namumutla ka..." she added.
"I'mfine, Mrs. Agdipa. Medyo masama lang ang pakiramdamko sa araw na ito..." sabi
ko.
Tumango siya pero nanatili ang seryosong tingin sa akin.
"Si Kael? Maaga akong kakain ngayon ng dinner dahil maaga rin akong magpapahinga."
"Kanina pa iyon nasa Seaside. Ipapaserve ko na ang pagkain ninyo."
"Thank you..." I said and went to the entrance of the restaurant.
Naroon nga si Kael. Alas singko pa lang ng hapon at milagro'y naroon na siya.
Usually, we eat our dinner at
around six to seven in the evening.
"Maaga akong kakain. Samahan mo na lang ako..." sabi ko sabay upo.
Tumango siya. "Kagagaling ko lang sa isang isla... Aakyat sana ako para
makapagbihis bago mag dinner pero
dahil sinabi mong kakain na tayo..."
Ngumiti ako at tinanggap ang tubig na sinalin ni Omar sa aking baso. Sisimsimna
sana ako roon nang bigla
kong naramdaman ang pagbaliktad ng aking sikmura.
Isang duwal ang nagawa ko bago ko tinakpan ang aking bibig. My eyes watered bilang
reaksyon sa nangyari.
Agarang tumayo si Kael para hagurin ng palad ang aking likod. Kinuha ni Omar ang
basong hawak ko at
nilayo.
"Ayos ka lang, Ma'am?" Omar asked.
Tumango ako at unti-unting binaba ang aking kamay. "Ayos lang..." sambit ko.
"Omar, bigyan mo ng crackers at mainit na tubig si Miss Galvez..." isang malamig na
utos galing kay Mrs.
Agdipa iyon.
"Kanina pa hindi maganda ang pakiramdamko. Pero ayos naman ako..." paliwanag ko kay
Kael.
I can see the unhidden concern in his eyes. Tumuwid siya sa pagkakatayo bago
bumalik sa upuan niya.
Lumapit si Mrs. Agdipa sa amin. Pakiramdamko ay kanina niya pa ako pinagmamasdan.
Nilapag ni Omar ang isang pack ng crackers sa harap ko at isang mainit na tubig.
It's ridiculous. Why should I
eat these?
"Makakatulong iyan para gumanda ang pakiramdammo..." Mrs. Agdipa explained.
"Gusto kong kumain na ng dinner para makatulog..." paliwanag ko.
"Malapit nang iserve iyon, President. For the mean time, I suggest you to eat
these..." tinuro niya ang
crackers.
P 47-5
I guess it won't hurt to eat at least one, huh? Sinunod ko ang gusto niyang
mangyari. Bumalik si Mrs. Agdipa
sa kanyang pwesto habang si Kael ay panay ang panonood sa akin habang kumakain ako
ng malutong na
crackers.
"Sinabi mo ba kay Engineer Riego na masama ang pakiramdammo?" tanong ni Kael.
Umiling ako. "Hindi na. Mag-aalala lang iyon. Pahinga lang ang katapat nito.
Mawawala rin bukas..."
The food was served afterwards. Maganda naman ang appetite ko kaya tingin ko'y na
over fatigue lang ako.
Pagkatapos naming kumain ni Kael ay naglakad na ako pabalik ng mansyon ni Sibal.
Dinaanan ko ang aming
mansyon kung saan maraming nagtatrabaho. I can see the extensions were almost over.
Finishing na lang ang
kailangan.
Pagkarating ko ng mansyon ni Sibal ay dumiretso ako sa kwarto. I feel so damn
tired. I just want to sleep.
Pero bago ako umidlip ay nagtipa muna ako ng text para kay Sibal.
Ako:
I'mdone with my dinner. Are you done with the conference? Nasa bahay na ako... Nasa
kwarto mo...
He replied immediately. Nahuhulog na ang mga mata ko habang binabasa ang mensahe
niya.
Sibal:
Kakatapos ko lang din. Kakain pa lang ako ng dinner. After dinner, can I call?
Ako:
Sure. :)
Ngunit dahil sa antok ko ay nakalimutan ko ang tawag. I probably was too weak to
even hear all his calls
dahil kinaumagahan ay nakita kong may limang tawag siya sa aking hindi nasagot.
Sibal:
Are you sleeping? You're not answering my calls.
Sibal:
I miss you, Snow.
Sibal:
Nasa condo na ako. Magpapahinga na ako. Text me when you wake up.
Umaga na ako nakapagtipa ng reply. Hihingi na sana ako ng paumanhin sa kanya dahil
sa nangyari kagabi
pero kalagitnaan ng pagtitipa ko ay bigla akong inatake ng pagkakaduwal.
I rushed to the bathroom! Muntik na akong madapa nang binuksan ang pintuan ng banyo
at hinanap ang bowl
P 47-6
para lang makapagsuka roon!
"Shit!" sigaw ko habang patuloy ako sa pagsusuka.
Beads of sweat formed on my forehead. My phone rang at my bed but I'mtoo busy
vomiting. Lahat ng kinain
ko kagabi ay sinuka ko hanggang sa wala nang lumabas at puro na tubig. Naiiyak na
ako sa sakit ng tiyan ko at
sa sakit na rin ng ulo.
Namatay ang tawag ay 'tsaka pa lang medyo kumalma ang aking tiyan. Humilig ako sa
malamig na marmol na
dingding ng banyo habang hinihintay na dalawin ulit ng pakakasuka.
"Hindi kaya?" kinagat ko ang labi ko habang iniisip na pwede ngang ganoon.
We had unprotected sex for almost six weeks now and... I don't exactly remember if
he pulled out or what.
Damn, Sibal! Hindi kaya...
Tumayo ako at tiningnan ang sarili sa salamin. I'mflushed. Pulang pula ang aking
pisngi, may luha sa
namumugtong mata at pulang pula ang aking labi. Dark circles formed below my eyes
and I feel like I'mthe
ugliest woman in the world!
Tumunog muli ang cellphone ko. Lumabas ako ng banyo para makitang tawag iyon sa
Facetime ni Sibal. I
quickly turned it off. I can't face himlike this. I look so freaking ugly! I can
only imagine the girls he met at
his conference. For sure, corporate at mga sexy ang mga iyon.
Sibal:
Good morning! You're awake. Pinatay mo ang tawag ko? Please reply.
Ako:
Good morning! Yes, I am. Sorry kagabi at nakatulog ako. Maliligo muna ako at mag-
aayos bago sasagot sa
tawag...
Sibal:
Okay. Text beforehand. May presentation ako ngayon. Kung hindi ako makakasagot ay
magtext ka na lang.
Tatawag ako mamaya kapag freetime.
Naramdaman ko ang gutomhabang inaayos ang sarili. Nagpasya akong magpadeliver na
lang ng pagkain lalo
na noong sumasakit parin ang ulo ko pagkatapos magshower. Hindi talaga maganda ang
pakiramdamko.
Hindi naman ako nilalagnat.
Ako:
I'mdone with my shower. Are you free?
He didn't reply. Besides, baka nasa presentation na nga siya. Hindi ko na pinilit.
Nilapag ko ang isang tray ng
pagkain sa lamesa at nagsimula nang kumain. I requested for pancake, oddly. Pero
isang slice lang ang nakain
P 47-7
ko at nilayo ko na agad iyon sa akin.
Umupo ako roon ng ilang sandali para makapagmuni-muni sa kalagayan ko hanggang sa
bigla muli akong
dinalaw ng pagsusuka. I spent about five minutes vomiting inside the bathroom.
Sinamahan pa iyon ng
naghihisteryang pag-iyak.
I cannot believe I'msick at times like these! Noong narito si Sibal ay hindi naman
ako ganito! Do I miss him
that much that I'msick right now? Damn it!
Nagpatawag ako ng driver galing sa hotel. Kahit na sinabi niya sa aking iyong
sasakyan niya ang gamitin ko,
bakante naman ang Hiace kaya iyon na ang ginamit ko. I need to go to a pharmacy and
buy a pregnancy test. I
can't turn blind. It is possible!
"Ma'am, medyo traffic pa naman ngayon dahil pista..." sabi ng driver.
I totally forgot about that! But that doesn't mean I couldn't go and buy, right?
"Bahala na, Manong. Kailangan ko kasi."
"Kung gamot, Ma'am, baka mayroon sa hotel..." sabi ng matandang driver.
"Hindi na, Manong. Kailangan ko talagang maghanap ng pharmacy."
Agad kong pinagsisihan iyon. Traffic nga sa bayan dahil sa mga parade. Halos sarado
pa lahat ng pharmacy
na napuntahan namin dahil sa piyesta. Sa kabilang bayan pa kami nakahanap ng bukas
kaya roon lang din ako
nakabili. Tinanghali ako ng balik sa hotel.
Dumiretso ako sa aking opisina para masubukan na iyon. I bought three pieces and in
different brands to
make sure. Kumalabog ang puso ko habang sinubukan ang isa. Ilang minuto akong
naghintay bago nakita ang
dalawang guhit.
Tulala pa ako sa una at hindi nakuntento. I tried the other two together and waited
for about the same time.
Hindi na ako umalis ng banyo habang nag-aantay. When the same word flashed at the
other two tests showed,
nanlamig ako.
"Pregnant," it said.
Natulala ako habang nakaupo sa inidoro. Is this really happening!? A mixture of
happiness and fear warmed
my heart. Pagkatapos ay agad na akong lumabas ng banyo para kumuha ng cellphone at
maibalita kay Sibal
ang nangyari.
Nanginginig ang kamay ko habang hinahanap ang pangalan niya sa cellphone. Mabuti na
lang at kakatext lang
niya sa akin kaya hindi na ako nahirapan. I just clicked his name and dialed it so
I can talk to him.
Tatlong ring ang nagawa ng cellphone bago sumagot ang kabilang linya.
"Hello..." isang pamilyar na tinig ang narinig ko. And no, it's definitely not
Sibal because it's a girl's voice.
"Hello, uh..."
P 47-8
Ang apoy ng excitement na naramdaman ko kanina ay parang na abo ngayon. But I need
to remember to stay
calmbecause of my news for Sibal.
"Can I talk to Engineer Riego, please?" I requested.
Baka naman ay nag pe-present pa si Sibal at ang babaeng kausap ko ay isa sa mga
nagbabantay ng mga gamit.
Iyon na lang ang inisip ko.
"Who's this, please? This is Katarina, his girlfriend. He's on our suite's
bathroomtaking a shower. I can give
himyour message if you want..." ang napapaos niyang tinig ay nagpawasak ng husto sa
aking damdamin.
Thoughts of themon the same suite stirred my mind...
Sa hotel gaganapin ang conference. Alas dose y media ngayon at malaki ang tsansang
tapos na ang
presentation ni Sibal. Pwedeng pumunta sila ng suite para magpahinga ng ilang
sandali bago mag-ala una at
mag resume ang sinalihang conference. And of course, Katarina is there!
Nangilid ang luha ko habang napagtanto ang lahat ng iyon.
"Hello? Are you still there? Who's this?" tanong ni Katarina sa kabilang linya.
Naninikip ang dibdib ko habang pinoproseso ang lahat. She said she's the
girlfriend! Pero ilang beses niya na
ring sinabi iyan sa akin noon. At ano ang pwedeng maging rason niya ngayon?
"Hello?" tanong niya nang 'di ako sumagot. "Miss, your number isn't registered on
his phone so I will need to
know who this is so I can tell my boyfriend about the call. Thank you..."
Tumulo ang luha sa aking mga mata at agad na pinatay ang tawag sa nanginginig na
kamay. Binaba ko ang
cellphone at binitiwan iyon.
I understand their friendship but is it really just friendship. If Katarina can
confidently say that she's the
girlfriend, then should I deal with that for the rest of my life because they are
friends? Why is he letting her
say that? O baka naman iyon talaga ang totoo nilang relasyon? At ano ako?
Revenge was the only thing on my mind... It came across my mind right after we
visited Casa Riego but he
assured me na hindi niya iyon gagawin. Pero that was the only explanation I can
give myself now!
Fuck!
Isang mensahe ang naiclick ko kanina bago siya tinawagan.
Sibal:
Kumain ka na. I'mnot done with the presentation. Don't call. I will call you later,
instead.
Mas lalo akong umiyak sa nabasa. Don't call, huh? Why because you know who might
answer the call? Fuck!
Mahapdi na ang mga mata ko sa kakaiyak sa aking desk. Wala akong nagawa sa araw n
iyon kundi ang
umiyak. I decided to take a break pero noong tumayo ako ay naduwal na naman ako!
P 47-9
I quickly went to the toilet. Tutop ang sikmura ay nagsuka ako sa inidoro. Halong
histerya ang iyak ko habang
nagduduwal. Sumalampak ako sa tiled floor para magpahinga at umiyak. Nilagay ko ang
aking palad sa aking
mukha para matabunan ang mga luhang nagbadya.
The phone in my office rang. Kahit na wasak na wasak pa ang pakiramdamko'y bumangon
parin ako para
masagot ang tawag. I feel so disappointed with the face I have. I look like a
wreck!
Pagod kong sinagot ang telepono.
"Hello..."
"Good afternoon, Miss Galvez. I just want to informyou that Gustav Lagdameo is here
at the lobby..."
"Okay... Thank you... I'll be there in a bit..." nanghihina kong sinabi.
Umupo ako sa swivel chair at sinapo ang aking ulo. There's no text fromSibal even
after my call. Hindi ko
na alamkung alin ang papaniwalaan ko pero mas pinapaniwalaan ko ang mga sinabi ni
Katarina. But I know
for sure that if he really is up for revenge, if he wants to leave me on our
wedding day para mapahiya ako,
kailangan niyang malaman na buntis ako!
I dialed the office of Mrs. Agdipa. Walang pag-aalinlangan akong nagdesisyon.
"President, good afternoon."
"Mrs. Agdipa, kindly ask the staff to book a ticket for me to Manila. I will be
leaving the hotel on your hands
for about two days depending on the length of my appointment in Manila."
"Snow?" gulat niyang tanong sa pormal kong sinabi.
"I will call Papa later. I'll explain it to him. Siguro naman ay kaya mo rito ng
ilang araw na wala ako."
"Yes, Snow! No problem! But... why the sudden plan? Anyway, okay. I will alert the
staff. When do you
want to leave for Manila?"
"If you can book a flight tonight, I won't mind..." sabi ko.
"Sige..."
Binaba ko ang telepono bago bumalik sa banyo. The image of me with a flushed face
and heavy eyes makes
me want to vomit. Hindi ko matanggap na ganito pa ang sasapitin ko ngayong buntis
ako. Hindi ko matanggap
na maaaring talunan na nga ako sa aking damdamin, mas lalo pa akong nagmukhang
talunan ngayon.
Tumulo ang luha ko habang nakatitig sa sarili. Marahas ko iyong pinalis. Nagpowder
ako ng mukha at
naglagay ng eyeshadow. I didn't stop putting light looking make up until the dark
circles are concealed and
the pain in my face got erased. I amnot facing Sibal in Manila looking like a
wreck!
Bumaba ako galing sa aking opisina at hinanap si Stav sa lobby. Nakaupo siya sa
isang sofa habang
tumitingin ng mabuti sa isang magazine. Nakakunot ang noo niya na parang may
seryosong binabasa bago nagangat
ng tingin sa akin.
P 47-10
His jaw slightly drop at the sight of me and he rose for a greeting.
"Good afternoon, Snow... You look great!" he said.
Ngumiti ako at nalingunan ang kanyang maleta sa gilid. Is he staying here? "We're
not fully booked so if
you're planning to stay here, I can book you a room..."
Umiling siya. "No, thanks, Snow. I'll be leaving for Manila. Nag stop over lang ako
rito para kunin na rin
iyong lisensya ko pero tutulak na rin ako mamayang gabi."
Umaliwalas ang pakiramdamko sa narinig galing sa kanya.
"Wh-What? I'mplanning to leave for Manila later, too! Saan galing ang flight mo?"
tanong ko.
"Kalibo. Pwede na tayong magsabay!" sabi niya at ngumiti. "But... why are suddenly
going to Manila?"
Hindi ako nakasagot agad. Inangat ko ang tingin sa kanya. Punong puno ng concern
ang kanyang mga mata.
Pakiramdamko ay isa akong bulkang naghihintay na sumabog kaya imbes na hintayin
iyon, mas pinili kong
sumabog sa mas tahimik na paraan ngayon.
"Sibal is in Manila and I'mpregnant..." nanginig ang boses ko.
Kitang kita ko ang gulat sa kanyang mga mata. Huminga ako ng malalimat bumagsak ang
aking balikat. For a
long time, we stood there looking at each other. I feel like crying again! Damn it!
"Miss Galvez, you are booked tonight fromKalibo to NAIA..." sabi ni Mrs. Agdipa
nang nakalapit.
Luminga linga siya sa aming dalawa ni Stav bago pumirmi ang tingin niya sa akin.
"Namumutla ka, President. Are you really okay?" she suddenly asked. Concern is
laced in her tone.
Tumango ako. "Yes. Mag-iimpake lang ako, Ma'am..."
Qwertyuiop???? Qaqo ka PercivalArcher!????
P 47-11
Kabanata 46
489K 17.6K 7.7K
by jonaxx
Kabanata 46
Trust
"Kael, si Mrs. Agdipa na muna ang bahala sa mga operasyon dito sa hotel," sabi ko
nang hinahatid kami ni
Kael at ni Mrs. Agdipa palabas ng hotel.
"Tutulong din ako, Ate. Nasabi mo na ba kay Papa ang tungkol sa desisyon mong ito?"
"Hindi pa. I plan to call himlater tonight when I'mhome. I just want all of these
to be settled first before I
informhim."
"Sinabi mo na rin ba kay Engineer ang tungkol dito?" tanong ni Kael na inilingan ko
na lang.
I will also tell Sibal later tonight. Hindi ko pa alamkung anong maaari kong
sabihin sa kanya pagkatapos
kong makausap si Katarina sa kanyang cellphone.
"You should tell him, Ate..."
"Kael, let me be. I will tell himwhen I get there..." matalimko siyang tinitigan
bilang pagbabanta.
Nanatiling kunot ang noo ni Kael habang pinagmamasdan akong mabuti. I equaled his
glare till I decided to
go.
"Let's go, Stav..." sabi ko sabay pasok na sa Hiace.
Sumunod si Stav sa akin. Sa labas ay kitang kita ko ang mga bigong ekspresyon ni
Mrs. Agdipa at ni Kael.
Sinarado ng isang bellboy ang pintuan at binaling ko na ang tingin sa harap.
Tahimik kami sa loob ng van habang bumabyahe. Pakiramdamko ay pinapanuyuan na rin
ng lalamunan si
Stav dahil sa katahimikan.
After a while, my phone beeped for a call. Seeing his name on my screen made my
eyes water. Sumisikip ang
dibdib ko iniisip pa lang na sasagutin ko ang kanyang tawag. I feel like I'd only
cry more if I hear his voice. I
would probably curse him.
Ano? Tapos na kayo ni Katarina? God, why the need to shower on your suite with her?
Why? Did you do it?
Right after you got me pregnant!
Pinatay ko ang cellphone ko at naisip na sana ay bago ako umalis pinatigil ko na
rin ang lahat ng preparasyon
sa kasal!
P 48-1
"Snow..." Stav gave me a box of tissue.
Tinanggap ko iyon ay pinalis ang mga luha gamit iyon. A heavy sigh was heard
fromhim.
"Bakit mo gustong pumuntang Maynila ngayon?" tanong niya.
"I need to talk to Sibal personally... To... tell himthat he got me pregnant..."
Isang matagal na katahimikan ang ginawad niya. Hinayaan ko iyon. Tanging hikbi ko
lang ang naririnig.
"Is there a problemabout that? I mean... you're in a relationship, right? So... and
you're engaged?"
Nakita ko ang pagbagsak ng tingin niya sa aking daliri. There was the pearl ring
Sibal gave me the night we
talked. Now I find it all ridiculous!
Gusto niya ba akong hiyain ng husto para lang makapaghiganti? Pakiramdamko ay kapag
napatunayan kong
ganito nga ang gagawin niya, I would go to hell and back just to destroy his very
name and all of his loved
ones!
Namilog ang mga mata ko sa galit na nararamdaman. Nanginginig ako habang naiisip na
sa huli ay pinaguusapan
ako ni Katarina at ni Sibal sa isang suite pagkatapos ng umaatikabong halikan at
guluhan sa kama.
They're both laughing while drinking wine. Sibal would sit on a sofa and Katarina
would sit on his lap.
Fuck!
Bumuhos ang mga luha ko ng husto. Tumulong na si Stav sa pagpapawi noon.
"I'msorry..."
"Is there something wrong?" he asked me.
Somehow, being with Stav comforted me. He's been a great friend to me. He's very
understanding and he
doesn't harbor ill feelings even after what I did.
"Tumawag ako..." humikbi ako. "May sumagot na ibang babae. Ang sabi... girlfriend
niya..."
Hindi nakapagsalita si Stav sa binanggit ko.
"I know that girl. She's his bestfriend... I think she's an engineer too. They're
together in Manila..."
Nag-isip si Stav ng ilang saglit bago nagbigay ng komento.
"Iyan ba iyong conference na tinutukoy ng Tito Solomon mo, Snow?"
"I don't know but... Tito is also part of it..." I said.
"That's probably it... Father is part of it, too..."
Hindi ako sumagot. Alamko na bukas ay nasa conference parin si Sibal. Maaaring sa
gabi ko na ako
P 48-2
makikipagkita. Gustuhin ko mang sa umaga, magiging abala iyon sa mga gagawin.
"What did the girl tell you and why did she answer his phone?" Stav asked when the
silence was deafening.
"She said she's the girlfriend. And that... I should tell her my name para masabi
niya kay Sibal na tumawag
ako..."
I sounded like a loser. Damn it! Ngayong naamin ko iyon sa ibang tao ay mas lalo
lang akong naiyak. Hinatak
ni Stav ang aking balikat at dinala niya ang aking ulo sa kanyang leeg. The warmth
of his body comforted me
somehow... Alamkong hindi iyon tama pero bakit parang kailangang kailangan ko noon
ngayon!
"He's cheating..." he declared.
The pain stabbed me directly in the heart. Hindi ko alamkung tama ba ang termna
iyon. Because for me, he
probably didn't cheat on me... He just proved a point. Fromthe very beginning, he's
told me that he won't fall
for my tricks again.
"I... I just want to get it all straight fromhimin person. Na..." I couldn't say it
straight because my emotions
get in the way. "Kung may pinaplano siyang hindi maganda, nagtagumpay na siya roon.
Sana ay huwag niya
nang ipagpatuloy ang kung ano man iyon because I'mpregnant. And if he didn't plan
on getting me pregnant
this whole time then he must leave me alone. I won't need his freaking support.
Hindi ko sila guguluhin ng
tunay niyang mahal basta ba sabihin niya sa akin ng diretso..."
That's what I want to do but truth is, masyadong nag-aalab ang pakiramdamko ngayon
na tingin ko'y pag
tunay niyang inamin sa akin ang kasamaan ng kanyang balak ay sisirain ko ng husto
ang kanyang buhay. I will
never forgive him... and Katarina.
The thought of anger exhausted me. Kaya naman noong nasa eroplano kami ay nakatulog
na ako. Hindi pa
nakakaalis ay sobrang bigat na ng mga mata ko at habang nagpeperformang mga flight
attendant ng safety
reminders ay naidlip na ako.
We're in NAIA when I woke up. I'ma bit light headed when Stav woke me up.
"Snow, I suggest you should stay in our house. It's nearer than yours... Pagod ka
na at masyadong delikado
ang kalagayan mo ngayon..."
My eyes are heavy because of exhaustion and all the crying. Marahan akong tumango
kay Stav bago tumayo.
"Can you please contact Kael and tell himthat I'malready in Manila. Please, ask
himto tell Papa, too..."
pakiusap ko.
Palabas kami ng airport ay nasa cellphone siya at nagtitext. Tuwi-tuwina'y
tumatawag. Ako naman ay halos
matulog na ng tuluyan habang naglalakad. I feel so damn tired fromall of it. Hiyang
hiya pa nga ako dahil si
Stav na rin ang nagdala ng aking luggage.
"They're here..." aniya nang may sumalubong sa aming dalawang nakaitimna lalaki.
It's their body guards, I think. Ang isang lalaki ay kumuha ng mga bagahe namin,
ang isa naman ay nagbukas
ng pintuan. Pinauna ako ni Stav sa pagpasok, siya naman ang sumunod. Kahit na antok
na antok na ako, pinilit
P 48-3
kong magising sa loob ng sasakyan. Hindi gaanong malayo iyon at nakakahiya naman
kung pati rito'y
matutulog ako.
"You should cancel the wedding preparations if this is the case..." Stav said.
"It's not good for you, Snow..."
Hindi ako nagsalita. Gulong gulo ang utak ko. Ayaw kong magpadalos dalos.
"Snow, if Sibal really loved you, dapat ay hindi ka niya iniwang buntis..." ani
Stav.
"He didn't know I'mpregnant..." giit ko.
Kahit paano'y pinaglalaban ko si Sibal. Now that Stav knows my side, I feel like
he's completely on my side.
Hindi iyon ang kailangan ko. Magulo ang utak ko, kailangan ko ng pampatimbang nito.
"Still. If you two have unprotected sex, dapat ay naiisip niya nang pwede ka niyang
mabuntis. Pero hindi
sumagi sa isip niya ito, hindi ba? That means he doesn't really care about it!"
Nag-angat ako ng tingin sa kanya. My eyes are blurry because of the forming tears.
I can't help it.
"Still, I think he deserves to know that we have a child..." iyon lamang ang nasabi
ko.
Kita ko ang iritasyon sa mukha ni Stav sa sinabi ko. Huminga siya ng malalimat
bumaling sa kalsada. He
aged a bit because of my issue. I don't know if it was right telling himabout it.
"Look, Snow... We can just make it a secret para magdusa siya. Make himpay for what
he's done. We can
actually fly to the U.S. soon para lang maiwasan siya. Spare your pride, Snow. You
have already fallen hard
and painful, you can't let himhurt you more!"
I shook my head. Walang makapagpapabago sa aking gustong mangyari. But I'mtoo tired
to say anything to
himso I shut it. Tahimik kaming dalawa sa byahe hanggang sa nakarating kami sa
kanilang village. I know for
sure that his family might be there but I couldn't care anymore. All I want is a
roomwhere I can sleep in.
That's all.
Nang lumabas kami sa sasakyan ay nakita ko kaagad sa kanilang engrandeng double
doors ang naghihintay na
Mommy at Daddy ni Stav. He immediately kissed themboth before looking back at me.
"Snow, hija!" bati ni Tito sa isang awkward na ngiti at naglahad siya ng kamay.
I embraced himbriefly. "Good evening, Tito. Pasensya na sa abala..."
"Hindi ito abala, hija. Ikaw talaga. Nagpahanda kami ng dinner, pumasok na kayo at
sabay na tayong
kumain!"
I really just want to sleep now pero alamkong kailangan kong tanggapin ang offer ni
Tito. Dito ako matutulog
ngayong gabi kaya kailangan kong makisama kahit paano.
Hinatid ng mga kasambahay ang mga bagahe namin sa kwarto. I'mnot even sure where
that is... dumiretso na
kasi kami sa dining area nila.
P 48-4
Gustav's house was a bit modern than ours. All white and a hint of black and gray
ang interior. Ang kanilang
lamesa ay ganoon din. Apat kami sa rectangular mirrored table. Ang dalawang
unipormadong kasambahay ay
nasa likod namin at nagsasalin ng tubig.
Ikinakahiya ko ang pagkakahulog ng mga mata ko kahit nasa harap ng hapagkainan. I
amamazed that it just
doesn't even bother them... that I look so tired...
Nangingiti ang Mommy ni Gustav sa akin. Tita Ada's curly hair danced as she looks
at me and Stav in front of
her.
"So... are you two planning on getting married here in Manila kaya kayo narito?"
tanong ni Tita.
Nawala ang antok ko sa sinabi ni Tita. Nilingon ko si Stav. He stiffened when he
saw me glance at him. What?! Unti unti kong naramdaman ang pag-aalab ng aking
galit. How could he keep it a secret.
"No..." I answered impatiently.
Napawi ang ngiti ni Tita at nilingin si Tito sa gilid ko. Humugot ng malalimna
hininga si Tito bago nagpunas
ng bibig. Tinabi niya ang panyo sa gilid ng pinggan. Stav didn't even say anything!
I cannot believe it!
"So? Saan kayo magpapakasal?" tanong ni Tito.
Nagtiimbagang ako. Why would he ask that? Stav really didn't tell himanything, huh?
"Hindi po kami magpapakasal ni Stav, Tito."
Bakit pinipilit nila sa aking pakasalan ko si Stav. They're a family friend but I
don't think I'mobliged to
marry him... Ano ang pwedeng rason?
"What are you saying, hija? Since you two knew each other, alamna ng lahat na
ganito ang mangyayari..."
sabi ni Tito.
Umiling ako. "I was young that time. Ruled only by my relatives. I don't think it
is right to shove it down to us
now that we're adults. We can decide on our own. I think Stav has the right to
decide who his own wife will
be, too..."
"And? Hijo?"
Sabay naming nilingon si Stav. For the first time, I saw himactually got mad. Hindi
ko alamkung kanino o
saan. Ayaw kong isiping sa akin... ayaw kong isiping dahil sa sinabi ko!
"I-I think Snow is right, Dad..." nag-angat ng tingin si Stav sa kanyang ama. "And
I'mchoosing her. I just don't
think this is the right time. Hindi naman tayo nagmamadali," aniya.
I cannot believe what he just said! Hindi ako makagalaw sa sobrang gulat. Ni hindi
niya ako nilingon! Gusto
ko siyang sigawan! Gusto ko siyang pagbintangan!
Now that I think about all of it... does his family want us to marry just to save
their business? At nilugi ba
nila kami para lang mapapayag ako, kung sakali? It suddenly just all make sense and
thinking about their
P 48-5
plans while I'mhere... and I'mpregnant... made me so nervous!
Hindi ako pwedeng magpadalos dalos! Hindi ako pwedeng magalit ng husto! Hindi ko
pwedeng pagurin ang
sarili ko! Hindi pwede iyon!
Hindi ako nagsalita. Bumaba ang tingin ko sa pinggang pinangalahatian ko lang ang
pagkain.
Tumawa si Tita Ada sa sinabi ni Stav.
"You two are fighting?" tanong ni Tita. "Well, I guess the kids should settle their
own issues..." masuyo
niyang binalingan si Tito.
"I trust you, son..." malamig na sinabi ni Tito kay Stav.
Tumango si Stav, hindi na ulit nagsalita. The rest of the conversation was about
the business. Kinamusta nila
si Papa, kinamusta nila ang hotel, at kung paano namin nagawang irenovate ulit
pagkatapos ng nawalang pera.
Alas onse y media na ng gabi nang pinayagan nila kaming umakyat sa mga kwarto.
Mabuti na lang at hindi
naman kami pinag-isa ng kwarto. But then the thought of being in the house of a
probable enemy haunted me
as we climbed the stairs.
Tahimik kami ni Stav paakyat. Hindi ko rin alamkung anong sasabihin ko sa kanya
dahil sa galit ko. And I
don't want himtelling his Daddy that I'mnever marrying himwhatever happens!
"Snow..." he called when I was about to go inside my room.
Hindi ko siya nilingon. Nagpatuloy ako sa pagpasok. Ayaw kong may masabing masama
sa kanya!
"Snow!" tumaas ang boses niya at hinarangan ang pintuan ng aking kwarto.
Cold sweat smothered my skin. Takot ang bumalot sa akin. Takot para sa maaaring
gawin ni Stav at takot
para na rin sa aking magiging anak.
Tinulak niya ng marahas ang pintuan. But his expression never changed fromweary to
anything. It stayed that
way! Pinangunahan ako ng takot kaya sisigaw na sana ako.
He immediately covered my mouth with his palms! I tried to push him. Tears filled
my eyes fromfear and
anger!
"Shhh!" sabi niya, hindi inalintana ang bawat sampal ko.
My muffled voice was the only thing heard on my room. Hinilig niya ako sa dingding
at halos magmakaawa
siya sa katahimikan ko. Kung hindi lang ako naubusan ng hangin ay baka patuloy ako
sa pagsasalita!
"Please, hear me first, Snow..." he whispered.
"You! You planned all of these, right?" paratang ko. "Ilang taong pinagsamahan
natin ginawa mong wala!
And I thought you understand! I was a good friend to you! I gave you the benefit of
the doubt when my father
told me, you probably are involved with..."
P 48-6
Tinakpan niyang muli ang aking bibig. Pinikit ko ang mga mata ko at kusang tumulo
ang mga luha.
"Listen, Snow... I amnot involved with anything. Please, just hear me. Please..."
marahan niyang sinabi na
may kasamang pagmamakaawa.
Binaba niya ang kamay niya. Huminga ako ng malalimat hinarap siya. Whatever he says
just won't sink right
through me anymore. It's all lies!
"Si Papa ang may pakana noong pagkawala ng milyon milyon sa inyo..."
Suminghap ako. Though, we already have an idea... it just feels more real now.
"Ayaw kong gawin niya iyon pero desperado na siyang lugiin ang kompanya ninyo para
lang ma merge ang
dalawa. Our business is failing. He's going after your father's share in our
company..." he whispered.
Umiling ako habang pinapalis ang luha. I don't believe him. If he really isn't
involved, why would he tell his
parents that we will marry, anyway!?
"Umalis ako ng Pilipinas para iwasan si Daddy at ang kanyang mga plano. Bumalik
lamang ako rito dahil
kailangan na. He wants me to pursue you so we'll marry. Snow, I'mnot going to force
you... no..."
"How dare you-"
Tinaas niya ang kanyang index finger. He looks a lot older than the first time I
saw himjust today.
Naramdaman ko ang lubusan niyang hinagpis.
"Sinabi ko lang iyon sa hapag para makuha ko ang trust ni Daddy. Para bukas, hindi
niya tayo guluhin. He'll
let us go without doing any stunt... We'll go to the conference..." aniya.
Nanliit ang mga mata ko. Gusto kong maniwala kay Stav pero masyado akong nagtiwala
sa kanya noong
nakaraang mga linggo na kay hirap niya nang paniwalaan ngayon.
The angelic face lit up when he realized that I amcalm.
"I don't want you involved in this situation but I know he'd be with us tomorrow.
You're pregnant..." he
whispered the last sentence.
Kinagat ko ang labi ko.
"I have a plan so you won't get involved. I just need your cooperation. I need you
to follow whatever I ask
you..."
Umiling ako. "Kung naloko mo ako, Stav, paano ako magtitiwala ulit? I trusted you!
Even after what my
father said... what Tita Maremsaid... what Engineer Riego said... I believed in you
because you're my dear
friend..."
Yumuko siya at pumikit. Tumango ng marahan pagkatapos ng ilang segundo bago ako
ginawaran ng tinging
punong puno ng pakikiusap. "It's a choice between honor and my family, Snow. It's a
very hard choice.
Daddy ko ang pinag-uusapan dito. And if I choose the right thing, that would mean
I'll turn himin..."
P 48-7
For a moment, I feel like my world stop. Kahit paano, naiintindihan ko siya. Kahit
paano, gusto kong
maniwala. Kahit hindi ko man siya paniwalaan ngayon, tingin ko ay wala rin akong
magagawa. If I force my
way out of here, I'mafraid it will threaten my health... at madadamay lang ang anak
ko.
I need to consider the health of my child. It is my priority right now. The reason
why I came here instead of
going straight to our house is my child...
"Then... are you choosing the right thing now?"
Ilang saglit siyang tumitig sa akin bago tumango.
"That was my only plan before coming here, Snow. Magpapaalamsana ako sa'yo. Aamin
sana ako sa'yo para
sa mga kamaliang nagawa ng ama ko. Hihingi sana ako ng tawad. I was shocked that
you're coming here in
Manila..."
"And you're using me now?" bintang ko.
Umiling siya. "I offered you our house because I want you to rest properly. Hindi
ko alamna ganoon ang
mangyayari."
"You didn't tell your parents about us. Paano mo masasabing hindi ganoon ang
mangyayari?" maagap kong
tanong.
"I didn't tell themabout what happened between us because they'd only ask me to
stay in Costa Leona!"
Nagkatinginan kaming dalawa. Ilang saglit ay umatras siya at pinakawalan ako.
Dumiretso siya sa pintuan.
He looked at me through tired and weary eyes.
"Please, trust me, Snow..." he said.
Hart Hart Stav???? Disila gumamit neto HAHAHAAHAHAH
P 48-8
Kabanata 47
557K 19.7K 8.5K
by jonaxx
Kabanata 47
Baby
Kahit na pagod, inabot parin ako ng kalahating oras bago nakatulog. Thoughts of
what Stav said haunted me.
Dapat ba akong magtiwala? Pauli ulit ko iyang tanong. But then again, I won't have
a choice. I need to rest
tonight. Hindi ko man pagkatiwalaan si Stav, bukas ay isasama nila ako sa
conference.
Nagising ako sa paghawi ng kurtina sa aking bintana. Sumilay ang liwanag sa aking
nakapikit na mata.
Kinusot ko iyon at dinilat.
"I'msorry..." Stav's voice is almost a whisper.
Umuga ang kama. Agad akong bumangon at lumayo kung saan siya umupo. May dala siyang
isang tray ng
pagkain. Matamlay siyang ngumiti.
"I told father you're not feeling well so I'mbringin you the breakfast here. We
have to get ready for the
conference. We'll go there in an hour..."
Hindi ko maialis ang tingin ko sa kanya. Parang may kabiguan sa mga mata niyang
hindi niya maitanggi.
Napansin niya ang titig ko at huminga siya ng malalim.
"I won't hurt you. I promise, I'mending all of these my way. If it means our hotels
will go down... if it means
I'll turn my father in..."
Somehow, ayaw kong mangyari iyon. Parang tinutusok ang dibdib ko sa sinasabi niya.
I feel his pain. I feel
how tough that decision is.
"Just stay with me the whole time. Kapag sinabi kong umalis ka, umalis ka na. I
contacted the NBI last night
and told themabout my plan..."
Namilog ang mga mata ko. Is this really true? Bakit hindi niya rito ipaaresto ang
ama niya? Not that I eagerly
want his father to get arrested. Ayaw kong masaktan si Stav kahit ang ibig sabihin
noon ay ang pagkakabigay
ng hustisya sa nawala sa amin pero pera lang iyon. This is family. And family
should always come first.
"Sa conference ko ipapaamin si Daddy sa harap ng Tito Solomon mo. Your father might
fly back to Manila if
he knew about my plan. Did you tell himalready?"
Umiling ako.
Hindi sumagi sa isip ko ang magkaroon ng ugnayan sa aking pamilya o kanino man
kagabi. I was too tired to
explain everything. I just want to trust on my instincts and all of these. Lalo
na't wala na akong magagawa.
P 49-1
"Good. Eat your breakfast. Maiwan na kita rito para makapagbihis..."
Tumayo siya at tinalikuran ako.
"Stav..." I called.
He turned to me with his weary eyes. Mas lalo lang nadiinan ang sakit na
nararamdaman ko.
"I'msorry..." I sincerely said.
Tumango siya at tipid na ngumiti.
"Thank you..." sabi ko.
His smile faded and he started walking away again. Pagkasarado niya ng pintuan sa
pagitan namin ay
marahan akong pumikit. My father will decide the future of his... and their hotels.
Gustuhin ko mang
patawarin na lang din ang kanyang ama kung sakaling humingi ito ng patawad, wala
naman ako sa lugar para
magdesisyon niyan. It's my father, my family, who almost suffered because of what
he did...
Naligo at nagbihis ako sa kumportable nilang banyo. Surprisingly, I packed good
clothes. I have an all red
deep v neck dress. It suits with my beige stilletos. Naka high ponytail ang aking
buhok at deep red ang aking
lipstick. Tinago ko ang namumugtong mga mata sa pamamagitan ng paglalagay ng
eyeliner at makapal na
mascara.
Isang katok bago may sumungaw sa aking pintuan. It's Stav in his coat and tie.
"Are you done?" he said scanning me.
"Yup..." sagot ko habang tinititigan ang aking sarili.
Hindi naman ito ganito ka sikip noon ah? I stared at the deep v neck of my dress.
Wore this once at a dinner
with my friends but... I think my breasts are becoming heavier.
"Snow..."
Nasa likod ko na si Stav. Tumayo ako at nilingon ang aking bagahe.
"I'msorry... But... how about my..."
"I'll send it to your house when everything's done..." pormal niyang sinabi.
Tumango ako at sabay na kaming naglakad palabas ng kwarto. Tahimik kami hanggang sa
hagdanan. Sa
pintuan, nag-aabang na ang kanyang Mommy at Daddy. His mom's not going with us.
She's all smiles habang
bumababa kami ng hagdanan.
"Bagay na bagay kayo, hija..." sabi ni Tita Ada sabay yakap sa akin nang nakalapit.
Hindi ko siya niyakap pabalik. Ngumiti lang ako sa kanya bago bumaling sa
nakaantabay na mga sasakyan sa
P 49-2
labas. His father is with his own bodyguards. I remember how I used to have those
when I was younger.
"Hijo, si Snow ay sa sasakyan mo?" tanong ni Tito.
"Yes, Dad..."
Sumunod ako sa gustong mangyari ni Tito. Pagkapasok at pag-andar ng sasakyan ay
tahimik kaming dalawa ni
Stav. I got a feeling that he's a bit nervous of what he'll do later.
Sa isang five star hotel sa Pasay ginanap ang conference. Hindi kalayuan kaya hindi
kami nagtagal sa byahe.
Stav gave his key to the valet before we went inside. Naroon na ang kanyang ama at
ang mga bodyguard nito.
Pakiramdamko ay hihimatayin ako sa kaba ngayong paniguradong nasa iisang building
na lang kami ni Sibal.
I remember what Katarina said on the phone... nasa suite daw si Sibal. Hindi kaya
rito sila nag check in?
Baka may roomsila rito? Baka hindi naman talaga umuwi si Sibal sa condo niya? Baka
nag honeymoon din
sila ng ilang araw.
Para akong namamatay sa mga iniisip ko. Hindi ko alamkung masusuka ba ako o
maiiyak. But I have no time
to spoil whatever Stav's plan is.
Pumasok kami sa elevator. His father started talking about his planned business.
"Once you two get married, magsososyo na kami ni Remus sa plano kong gawing
international hotel sa isang
isla. Kayang kayang bilhin ni Remus ang islang iyon. Kami na ang sasagot sa
pagcoconstruct ng hotel at
pagdedevelop ng landscape..." patuloy niya.
This is why he brought Stav here. They're probably here to scout Engineers or
probable builders who can
join the bid he wants once Stav and I get married... na hindi naman mangyayaring
talaga.
Tumunog ang elevator, hudyat ng pagbubukas. Red carpet floor, flashing of cameras,
and people in coat and
ties moved towards the hall. May media, may iilang popular na business tycoon.
Maraming tao. Sa labas
palang, pakiramdamko ay hindi na ako makakahinga ng maluwang.
A reporter went straight to Stav's father. Natural dahil isa siyang kilalang
hotelier. He smiled on the camera
as he answered all the reporter's question. Nasa likod kami ni Stav, tahimik na
sumusunod sa kanya.
Pagkapasok sa hall ay napansin ko agad ang lawak nito. Round tables are spread
accross the roomdecorated
with a cubed vase with flowers and succulents. The white board in front showed a
video presentation of
different buildings fromdifferent engineers. Mas nagmukhang party iyon kesa sa
conference, I bet it hasn't
started yet.
Isang lingon ko sa gilid ay natanaw ko agad si Katarina! Her jet black hair fall
just below her shoulders in a
half ponytail. Her bronze skin looked well with her white body con dress. Kita ko
ang pagkagulat niya sa
pagkakakita sa akin. I tore my eyes off her like I don't really care that I saw her
here... like it's just another
day.
Sibal's probably just around.
Iginiya kami ng isang usher sa round table na uupuan. Tito Solomon with a couple of
old businessmen were
P 49-3
already there. Akala ko ay magugulat siyang narito ako pero tumayo lamang ang aking
tiyuhin sa pagdating
ko.
"Solomon, surprised?" baritonong tawa ni Tito ang sumalubong sa kanya.
Para bang ipinagmamalaki nito na kasama niya ako roon.
I kissed Tito Solomon's cheek. Hinagod niya ang aking likod bago bumitiw at
bumaling kay Tito.
Nagkamayan silang dalawa. Ganoon din si Stav sa kanya.
"My niece is with you, Stav?" malamig na tanong ni Tito.
"Yes, Tito..." wika ni Stav.
"Have a seat, Snow..." yaya ni Tito sa akin sa kanyang tabi.
Umupo naman ako. I slowly scanned the tables for possible sign of him. When I found
the table of Katarina
along with two other girls and three men, I realized Sibal's probably with them.
Lalo na't halos ka edad niya
ang mga iyon.
Inalis ko ang tingin ko sa lamesang iyon. Nagsimula na ang session nila sa araw na
iyon at may iilang
importanteng mga tao na ang nagbigay ng speech. My eyes scanned the every table
silently. Nag-uusap si
Stav, ang kanyang ama, at ang mga negosyanteng naroon habang iyon ang ginagawa ko
pero hindi ko parin
siya nakita.
An hour passed, I amgoing to conclude that he's not really here. Tito Solomon is
unusually quiet.
Pakiramdamko'y may iniisip itong mabuti kaya titig na titig sa mga speakers.
Another hour then the conference took a break. Extravagant snacks were served.
Tumayo ako nang tinawag ng
Daddy ni Stav para ipakilala sa mga taong naroon. Katarina is a few meters away
fromus talking to some
important people. Sumusulyap siya sa akin at tuwing nagtatama ang aming tingin ay
umiigting ang kanyang
panga.
Ilan pang business tycoon ang pinakilala sa akin at kay Stav. Mas nasa kondisyon si
Stav dahil nagagawa
niya ang mga itong batiin samantalang parang napapagod na ako sa kakangiti.
"By the way, I have here also the teamwho's going to be part of the renovation of
our hotel, Gustav. Kapag
kinasal na kayo ni Snow..." sumulyap si Tito Solomon sa akin. "Sila ang mag
aaccomodate sa renovation and
hopefully for the five star hotel I'mgoing to build once Remus buys that island!"
Katarina's group went up to us. Halos suminghap ako nang nagkaharap kami. Her
collarbones showed and
her high cheeks more pronounced now that she matured. She smiled at Stav and his
Dad pero halos hindi niya
ako tingnan.
Nagtaas ako ng kilay. I don't want her to know how I'mdissecting every bit of her
features.
Siguro ay ayaw talaga ni Sibal sa mapuputing tulad ko. Come to think of it, I never
really know much about
his likes. Hindi ko alamsinong mga crush niya noon. I was too narcissistic to even
think that he's have
crushes aside fromme. Damn it!
P 49-4
Morena. Iyon. Her long legs must equal the goddesses that he couldn't resist her
even after all those years.
Pinakilala sa amin ang buong team. But I couldn't hear what the names were... or I
care less...
"Where is Engineer Riego, by the way?" nakuha lamang ang atensyon ko nang banggitin
ito ni Tito.
"Uh... He's..." hindi madugtungan iyon ni Katarina. "Probably still on the
suite..."
"Huh? Engineer, hindi ba nagpaalamsiyang umalis?" sabi noong katabing babae ni
Katarina.
And damn the title... She's an engineer, too.
Naglakbay ang aking pag-iisip. Siguro ay tuwing nahihirapan si Sibal sa kanyang mga
ginagawang trabaho,
nagpapatulong siya kay Katarina. Ganoon din siguro ito sa kanya. They must be their
own confidante... and
meanwhile, Snow Galvezthe princess of Costa Leona knows nothing but to ruin the
blueprints.
Kung sila ang magkakatuluyan, convenient na iyon kay Sibal. Pwede silang magtayo ng
kompanya. Not that he
didn't have one yet... Damn! Baka naman kasali siya sa kompanyang iyon? Ayos lang
na Riego dahil si Sibal
naman ang head at pwedeng magiging Riego rin naman si Katarina kalaunan.
Thoughts of destroying that company enveloped my mind. Kung hindi ko lang pinigilan
ang sarili ko ay baka
natiris ko na silang dalawa roon.
Nanginig ang aking tuhod habang iniisip iyon. And then... I remember... I'mwith
child. I can't think
negatively. For God's sake, why amI even here?
Hindi ako makahinga ng mabuti. Nagbabara ang aking lalamunan at nasa sahig na ang
aking mga mata.
Tumikhimako at nagtaas noo bago bumaling kay Stav na ngayon ay titig na titig sa
kanyang ama.
"Speaking of, Mr. Lagdameo. Engineer Riego is here..." a man said as they all turn
their gaze at the door.
Sinulyapan ko rin iyon. Si Sibal nga at kadarating lamang niya. Diretso ang lakad
niya patungo sa amin.
"I told you he's just there..." Katarina said.
A familiar feeling on my stomach surfaced. Gusto kong umalis pero hindi nagagawa ng
tuhod ko, nanginginig
iyon.
"He's the Engineer of The Coast, Mr. Lagdameo," si Tito Solomon. "Siya ang sumalo
sa ginawa ni Maremat
noong hinire na Engineer doon."
Kitang kita ko ang gulat sa mukha ni Tito sa sinabi. Nilingon niya si Tito Solomon.
"Really?" he laughed.
Palapit nang palapit si Sibal ay mas lalo akong natatakot. His fiery eyes met mine
and I'msure he's angry
beyond hell. Umatras ako at halos magtago sa gilid ni Stav. Sibal's angled jaw
clenched. He stopped walking
when he reached near Katarina.
P 49-5
"Engineer Riego, we were talking about you. I didn't know you're the Engineer of
The Coast!" wika ni Tito
na may hilaw na ngiti. "Do you know anything about this, son?" he turned to Stav.
Hindi sumagot si Stav. Nakitaan ko ng galit ang mukha ni Tito bago sumulyap sa
akin. His eyes lingered on
me like he's blaming me for it.
Magaspang ang tingin ni Sibal sa akin kahit na kinakausap siya ng mga kasama.
"Where have you been? Hindi mo nakita ang speech ni Architect Lazaro, Engineer
Riego..." a man beside
himsaid.
"I was out doing something..." he said without taking my eyes off me.
Sumulyap ang iilang nakakita sa akin. Mas lalo akong umatras.
"Nice to meet you, Mr. Lagdameo. You weren't here yesterday?" si Sibal na isang
beses lang sumulyap kay
Tito at sa mga kasama bago bumaling muli sa akin.
Taas noo akong tumingin sa isang lamesang puno ng dessert table. The chocolate
fountain looks so yummy.
I'mnever a fan of chocolates but damn it looks delectable! I should fucking divert
my attention. I can't just
stare at himthe whole time they are talking.
True. I want to talk to himbut himstaring at me like this makes me want to pee in
my dress. Isang sulyap ang
ginawad ko sa kanya at napatikhimako. Kita ko ang mabilisang paghagod niya ng
tingin sa aking dibdib.
Naramdaman ko ang init at galit doon. Gusto ko tuloy tabunan ang sarili ko!
Nanindig ang balahibo sa aking batok nang isang pasada pa ang ginawa niya sa aking
dibdib. I kind of slouch
at that one gaze.
Ni hindi ko namalayan na medyo naging tensyonado na ang usapan sa gitna nilang
lahat.
"We had it investigated, actually..." si Tito Solomon. "If Kuya Remus is only in a
better condition, he
probably supervised the investigation..."
Tumawa ang Daddy ni Stav. "Pero hindi naman siguro nakakaubos iyon ng pera..."
Hinawakan ni Stav ang aking kamay at hinila palapit sa kanya. Namilog ang mga mata
ko.
"Get out of the hall. Everything fromhere will get messy. I don't want you
involved..."
Hindi ko alamkung saan ako pupunta pero sa sinabi ni Stav ay kinabahan ako. Hindi
para sa aking sarili,
kundi sa batang dala ko.
Without thinking where I'mheading, I immediately left the crowd to find my way out
of the hall. Tito's
bodyguards flocked the hall. Everyone felt the tension while I'mtrying to leave.
Abot-abot ang aking kaba palabas ng hall. Hindi ko na mahabol ang aking hininga.
Nagbabara ang aking
lalamunan sa halu-halong emosyong naramdaman. I feel all the heat left my face.
Inangkin na rin ng lamig ang
aking batok at aking dibdib hanggang sa namanhid ang aking mga tuhod.
P 49-6
I saw elevator door fall before my eyes until my whole world went black!
"Baby..." I managed to whisper before my senses left me.
Omaoooooooo Kabahan ka na bruhaaaa
P 49-7
Kabanata 48
631K 20.9K 10.7K
by jonaxx
Kabanata 48
Buntis
Ang liwanag sa isang silid ang dahilan kung bakit ako nagising. My body feels heavy
and my head is
throbbing. Kahit nakapikit pa ako ay ramdamko na hindi ako nag-iisa dahil sa mga
konting galaw at konting
ingay sa loob noon.
Dumilat ako at bumangon agad nang naalala ang lahat ng nangyari! I remember my
baby!
"Asan ako? Anong nangyari?" sabi ko sa kung sinong naroon.
Sapo ang aking ulo ay inangat ko ang sarili ko. Agad ay may umalalay sa aking isang
magaang kamay.
"Nasa ospital ka po, ma'am. It's okay... The baby's safe. You just need rest..." a
soft voice froma girl told
me.
Nahanap ko ang babaeng nurse na nag-aalala. Hinawakan ko ang kanyang braso. Her
assurance made me feel
safe. Huminga ako ng malalimngunit hindi ako humigang muli.
Sa malayong paanan ng aking kama ay lumingon si Sibal sa akin. He's wearing the
coat and tie he wore when
I saw himat the hall. Nahimatay ako nang palapit na sa elevator. Kahit na tingin
ko'y bumagsak ako, wala
naman akong maramdamang sakit kahit saan sa aking katawan.
The way he looked at me is a mixture of anger and longing. Nakahalukipkip siya't
kausap ang isang, tingin
ko'y, doktor, si Tito Solomon, si Brenna, Cissy, and... Tito Achilles.
My two friends looked so worried. Si Tito Solomon ay seryosong kausap si Tito
Achilles na ngayon ay naka
long sleeve polo'ng tinupi hanggang siko. He didn't age after five years. If there
are changes, it's his hair.
Medyo clean cut. Tumubo rin ang facial hair niya. Then I quickly changed the
direction of my eyes to the man
beside him.
Sibal turned to me. Lumapit siya sa akin. Nag-iwas ako ng tingin. For sure now he
knows about my condition.
Hindi iyon naging maganda. Hindi iyon ang pinlano ko kung paano ko sasabihin sa
kanya.
Right. My plan was to tell himon the phone para surpresahin siya pero hindi naging
maganda ang nangyari.
And now I came here in Manila to tell himthat myself but it didn't turn out good.
Dapat ay ako ang nagsabi
noon.
"Sibal, dahan-dahan. Alammong..." hindi nagpatuloy si Tito Achilles sa sasabihin.
Papalapit pa si Sibal sa akin ay naunahan na agad siya ng mga kaibigan kong si
Brenna at Cissy. They both
P 50-1
looked so worried. Abot-abot ang mga tanong nila at marahang yakap.
"We were worried. And my God, you went to Stav's house?" halos pa histerya na
tanong ni Brenna sa akin.
"Anong nangyari?" tanong ko nang naisip si Stav at ang kanyang Daddy.
"Huwag mo munang isipin iyan. Ang mabuti pa magpahinga ka muna..." si Sibal.
Halos hindi ko siya magawang sulyapan dahil sa nararamdaman kong kaba. Nanatili ang
tingin ko kay Brenna
at Cissy na nakaupo sa gilid ng aking kama.
"Engineer Riego, she's fine. She just needs some rest. Pwede na siyang umuwi
ngayon..." ang sabi ng doktor
sa tabi ni Tito Solomon.
The door opened when the doctor went out. Sumungaw din ang ulo ni Katarina galing
doon. Nagtama agad
ang mga mata namin. Napaawang ang bibig niya nang nakita ako pero agad din siyang
bumaling kay Sibal.
Her eyes looked tired fromcrying. I'mnot sure why. Did she know that I'mpregnant?
That... Sibal might...
somehow just choose me because of it?
"Sibal, mauna na ako sa conference. Sasabihin ko kay Mr. Lee na bukas na lang kayo
mag-uusap..." si
Katarina.
"Sabihin mo kay Mr. Lee na tatawag na lang ako. Hindi ko tatapusin ang
conference..." Sibal said without
tearing his eyes off me.
Napalunok ako. Bumagsak ang aking tingin sa aking kumot.
"Okay..." malungkot na sinabi ni Katarina bago sinarado ang pintuan.
This feels familiar. This feels actually like what probably happened between Tito
Achilles and Tita Marem.
Nabuntis ba ni Tito Achilles ang nanay nina Sibal at Jax dahilan kung bakit
pinanagutan niya iyon at
tinanggihan si Tita Maremkahit mahal niya ito? And now Katarina is crying because
Sibal might choose me
because of the baby?
"You don't have to do that. Go and do your work at the conference, I'mfine here..."
sabi ko sabay angat ng
tingin kay Sibal.
Umigting ang kanyang panga. Isang malalimna buga ng hininga ang kanyang
pinakawalan.
"Don't be hard headed, Snow. Kailangan mong magpahinga. You're pregnant for God's
sake!" si Brenna.
"She's right, Snow. At hindi ka pa natitingnan ng doktor, hindi ba?" si Cissy
naman.
"Mas mabuti pa sigurong bago kayo umuwi, Sibal, ay patingnan mo si Snow..." si Tito
Solomon.
"I already arranged that, Sir. May appointment na sa OB."
Tumawa si Tito Achilles. Lumapit siya kay Sibal at tinapik niya ang balikat nito.
"Good job..." tukso niya.
P 50-2
Sinimangutan lamang siya ni Sibal pero tinawanan lamang iyon ni Tito.
Parang may nagbabara sa lalamunan ko. Mariin kong hinawakan ang kumot habang
naririnig silang
nagtatawanan at nagtutuksuhan. I don't want himto feel trapped with me just
because... why didn't I think
about that before?
I just want himto know that we have a child. Iyon lang. Hindi na kailangang
panagutan kung ayaw niya.
"Snow, hindi ko pa nasasabi kay Kuya Remus ito. Mas mabuting ikaw ang magsabi sa
kanya nito..." si Tito
Solomon na ngayon ay humahalukipkip sa harapan ko.
Marahan akong tumango. "I want to go back to Costa Leona..."
"No... You're staying here until we have a go signal to travel..." singit ni Sibal.
Tinapunan ko siya ng tingin. My eyes immediately watered. Kitang kita ko ang
pamumungay ng kanyang mga
mata. The gentleness I saw in his eyes must not be for me, it's for our baby, I
know it. Not that I don't want
himto be gentle to our baby... I just don't want to hope for anything now that it's
all so clear.
"Fine. Then I'll go to the OB to see if I'mfit to travel..." sabi ko.
"Oo nga naman..." si Brenna. "We'll visit you once you land there, Snow."
Tumango ako at ngumiti sa aking mga kaibigan.
"I suggest you let Miss Galvezrest for a while before seeing the OB, Engineer..."
singit ng nurse na ngayon
ay nakatitig kay Sibal.
Tumango si Sibal nang 'di pinuputol ang tingin sa akin. His eyes fired with
unmistakable anger. Hindi
nagtatagal ang tingin ko tuwing nagtititigan kami. Ako ang unang umiiwas.
"So... I should go and see my lawyer now..." si Tito Solomon.
Halos mapatalon ako sa pagpapaalamni Tito. "Tito, is my roomready? Ang sabi ng
doktor ay ayos na ako
kaya uuwi na muna ako sa ngayon bago pumuntang OB."
Hawak na ni Tito Solomon ang door handle. Imbes na sagutin ako ni Tito ay nilingon
niya lamang si Sibal.
"Sa akin ka uuwi ngayon," he then turned to his father like he expects I won't
argue with him.
Pagkabukas ko sa aking bibig para magprotesta ay mariing hinawakan ni Brenna ang
aking kamay.
"Huwag ka nang magreklamo. Mas mabuti iyon at matutukan ka. Kapag sa bahay ninyo,
katulong lang ang
nandoon, Snow..."
Matutukan? Will he even stay and watch over me? I doubt that. And I don't want to
feel guilty for making him
stay instead of going to that important conference. I sighed. Minsan ay mas
mabuting isipin ang mas
importante at sa ngayon, hindi ang nararamdaman ko ang importante kundi ang
kaligtasan ng anak ko.
P 50-3
"Snow, tumawag ka sa akin kung may problema. I will assure Kuya Remus that you're
fine here so I hope you
do that, too..." si Tito Solomon. "I'll go now..."
Marahan akong tumango. Gusto ko lamang makalabas dito. I want to sleep comfortable
somewhere that isn't
the hospital. Mas gugustuhin ko sanang umuwi ng Costa Leona pero kailangan kong
magpatingin muna bago
tuluyang magdesisyon.
Tinulungan ako ni Brenna at Cissy na maghanda sa paglabas ko sa ospital. Isang
itimna jacket ang pinasuot
ni Brenna sa akin sa ibabaw ng aking dress. She even offered to lend me some
clothes for that day but I
refused. May mga dala naman akong damit, naiwan ko nga lang.
Tapos na ang check up and, hell, it was so awkward to have Sibal listen to the
doctor as he asked me so
many questions about my medical history and my lifestyle. Tahimik siyang pinapanood
akong nagsasalita.
The doctor gave me prescriptions which he immediately bought. Ni hindi ko man lang
naoffer na ako na ang
bibili tutal ay pareho naman kaming may trabaho.
Palabas na kami ng ospital nang napagtanto ko kung saan talaga ako uuwi noon.
Bumagal ang lakad ko
pagkalapit sa isang sedan. Tito Achilles immediately went near the front seat. He
also held the passenger's
seat door open for me.
"Salamat, po..." sabi ko.
"He smiled."
Si Sibal ang nagmamaneho. Si Tito Achilles ang nasa front seat at ako naman ay nasa
likod. Pag simula ng
engine ay agad na nag-usap ang dalawa tungkol sa kung ano.
"Sa Lunes. Tapos mo na ba gawin ang mga pagbabago sa bahay?"
"Bakit hindi ka na lang sa bahay tumuloy?"
Tumawa si Tito Achilles. "Alammong mas gusto ko roon..."
Sibal sighed. "Tapos na. Konti na lang ang aayusin..."
He glanced at me through the rearview mirror. Tumuwid agad ako sa pagkakaupo.
"Snow, gaya ng suhestiyon ng tiyuhin mo, mas mabuti ngang magpahinga ka muna ng
ilang araw bago bumalik
ng Costa Leona..."
Tumikhimako. "Opo... Kaya lang, wala po rito ang maleta ko. Naroon kina Stav ang
mga damit ko."
"Pati ba ang mga importanteng bagay ay naiwan mo sa loob ng maleta mo?" Tito
Achilles asked.
Ngumuso ako nang naalalang lahat ng importante ay nasa bag na dala ko. The only
things I have in that
luggage are my clothes. That's all. But how can I stay here when I have nothing to
put on?
"Ang iyong passport? I.D?"
P 50-4
"Nasa bag ko lang lahat. Damit lang ang nasa luggage."
"Tatawag ako kay Solomon at titingnan ko kung may magagawa ba siya riyan."
"Huwag na..." Sibal interrupted.
Bumaling si Tito Achilles kay Sibal. Unti unting sumilay ang ngiti sa labi ni Tito.
Nanatiling seryoso ang
tingin ni Sibal sa kalsada.
Anong huwag na? Ano ang susuotin ko kung ganoon? Hindi ko na isinatinig iyon dahil
agad iniba ni Tito
Achilles ang usapan.
The night looked so alive in Manila. Parang hindi na ako sanay na makita ang ganito
ka gising na gabi. At
pinuno ko ang aking mga mata ng mga sasakyan at mga building na gising na gising sa
gabing iyon. Hindi ko
alamna nangulala parin pala ako kahit paano sa syudad.
Tumigil ang sasakyan ni Sibal sa isang mall sa Makati. Binuksan agad ni Tito
Achilles ang pintuan at
lumabas na. Nagdadalawang isip pa akong magbukas dahil hindi ko inasahang pupunta
kami rito. He then
turned to me...
"Kaya mo pa bang maglakad ng saglit?"
Matalimko siyang tinitigan. For God's sake, I'mpregnant, not disable!
"Syempre!" iritado kong sinabi sabay bukas ng pintuan at labas.
Padabog kong sinarado iyon. If he wants to do the things he'd like, e 'di gawin
namin iyon. Nakapagpahinga
naman ako ng maayos sa ospital kaya ayos lang kung maglakad lakad kami rito. I'mnot
mad because he wants
me to go to the mall instead of rest, I'mmad because he treats me like I'msick or
something.
"Maiwan ko na kayo rito," si Tito Achilles. "May kameeting pa ako. Mag-ingat kayo.
Snow, magpahinga
kang mabuti..."
Tumango ako. "Opo, Tito. Salamat..."
"Sibal," sumenyas siya ng kung ano kay Sibal. Umiling si Sibal at lumapit na sa
akin. Tito Achilles laughed
and gave us more goodbyes at pagkatapos ay umalis.
Bumaling si Sibal sa akin. Kaming dalawa na lang ngayon. His clenched jaw told me
that he isn't happy with
anything at all... kahit na narito ako at pinagbibigyan siya sa gusto niyang
mangyari.
"Dito tayo kakain ng hapunan. Bibili tayo ng damit mo bago umuwi. Malapit lang dito
ang condo ko..."
Oh... so it's far fromPasay. The reason why he had to pay for the suite with
Katarina, huh?
"Anong gusto mong kainin?"
"Kahit ano. Hindi naman ako gutom..." sabi ko.
P 50-5
Tumango siya at nagsimula nang maglakad. Sumunod ako sa giya niya. Hulog ng langit
si Brenna nang
pinagsuot niya ako ng jacket. Of course, I can't walk in this place with my
revealing dress. Nasa mall ako.
Kahit nga ganito ay may mga natatanggap akong mapanuring tingin sa mga tao.
Pumasok kami sa isang filipino cuisine restaurant. The waiter gave me a menu pero
ibinalik ko na lamang
iyon.
"Hindi ako gutom..." mariing sinabi ko.
"Kailangan mong kumain," giit ni Sibal.
I sighed. I know. I'mjust not in the mood to choose a food. Kakain ako ng kahit
anong ihanda niya. Tutal ay
paniguradong siya ang magbabayad, I don't want to demand.
He ordered three types of Filipino dishes. May kare kare, lechon kawali, at grilled
prawns. My stomach
immediately starved at the sight of them. Tinikman ko ang lahat ng nakahain.
After a while, I realized that the man in front of me is only sipping on his juice.
Kumain naman siya pero
parang ang aga niyang nabusog.
Maglalagay pa sana ako ng kare kare sa aking pinggan. Nang napagtanto iyon ay
bumagal ang kuha ko at ang
paglagay sa aking pinggan. Tumuwid ako sa pagkakaupo.
"Nagmamadali ka?" tanong ko.
"Hindi..." tumikhimsiya at binalik ang baso sa kanyang gilid.
Isang subo ay binitawan ko na ang kutsara. Mabilis ba siyang natapos o sadyang
matakaw ako? The thought
of it sent shivers down my spine. Baby, do you still want to eat?
Nagpunas ako ng bibig.
"Kumain ka pa..." aniya.
Umiling ako. "I'mdone. Busog na busog na ako..."
It's true but I can still eat more. Damn, I need to watch my weight, too. Hindi ko
naman pagkakaitan ang anak
ko ng pagkain pero kung busog na ay pwede naman siguro akong tumigil.
Bumaling ako sa kabilang table na may masayang pamilya ng apat. May iilan din doong
nagdidate na mga
couples. And we look like one of those couples.
"Bibili na lang tayo ng damit, pagkatapos ay uuwi na. Kaya mo pa ba?" he asked.
"Bakit hindi?" iritado kong tanong.
Nagkatinginan kaming dalawa. Sa galit ko ay nagawa kong magtagal. He tore his eyes
off me to meet the
waiter. He put a card on the small tray. Kinuha ko ang isang baso ng tubig at
ininuman iyon.
P 50-6
Nang naibalik na ang card niya ay umalis na agad kami roon. I have cash here so I
can pay for my clothes.
Naghanap ako ng mga paborito kong brands sa mall na iyon pero hindi naman lumiliko
si Sibal. I was about
to tell himthat I want to go to a certain boutique when instead he went to one.
Natigilan ako nang napagtanto kung saan siya pumasok.
Parang may mainit na kamay na humaplos sa aking dibdib. The pastel colored shops
lined up in that hall. Iyon
ang una kaya iyon ang pinasok ni Sibal.
Dahan dahan akong pumasok sa loob para mangitian ng babaeng nakaabang.
"Is it a baby boy, ma'am, or a baby girl?" sabay hagod ng tingin noong babae sa
akin.
Umiling ako. Nanginginig ang labi habang binabalingan ang babae. I don't know
yet... iyon sana ang isasagot
ko pero nawalan ako ng tinig.
"Kasama n'yo ba si Sir?" tanong noong babae sabay turo kay Sibal na naroon sa mga
damit para sa mga
buntis.
Inirap ko ang luhang nangilid sa aking mga mata.
"Dito ka mamili..." aniya nang nakalapit ako.
"Do I look like pregnant to you?" iritado kong sinabi.
Nawala ang bakas ng aking luha nang nakita ko siya kaninang sumulyap sa mga
pambatang damit.
Bumaling siya. Ngayon, mas iritado pa sa akin.
"Buntis ka," giit niya.
"Hindi pa malaki ang tiyan ko kaya ba't ako dito bibili, hindi ba?"
He checked my stomach part. Parang naliwanagan na, oo nga pala, tama ako. Hindi pa
malaki ang tiyan ko!
Huminga siya ng malalim.
"Is that why you wore that? Hindi pa malaki ang tiyan mo?" aniya.
I inhaled violently. "Kung pag-uusapan natin iyan imbes na bibili tayo ng damit, e
'di huwag na tayong
bumili!"
"Fine. Saan mo gustong bumili? Lead the way. Titingnan ko rin ang mga bibilhin mo.
Buntis ka na sakin.
Ayaw ko ng mga ganyang damit..."
Nagmartsa siya agad palabas ng shop. Sumunod naman ako. Nakapamulsa siya habang
naglalakad sa gilid ng
nakahilerang mga shop na ganoon. Halos mabali ang leeg niya sa kakatingin sa loob
noon. Hindi ko alam
kung talagang interesado siya sa mga damit pambata o talagang gusto niyang magdamit
ako ng pambuntis!
P 50-7
Iyon nga ang ginawa niya. Isang boutique lang ang napuntahan ko. At sa halos
sampung damit na bili ko,
kinailangan ko pa ng tango niya. And I can't believe he's so conservative to the
point that I won't even see him
nod everytime it's sleeveless. Bakit noon? Ayos lang naman sa kanyang nagdadamit
ako ng ganoon, ah?
Maybe the next time I shop, I shouldn't bring him. That's lesser hassle. I'll
finish faster!
Bumili rin ako ng jeans at sandals. Ayaw niya rin ng may heels. Maybe because of my
condition so I give him
that.
I handed my card to the cashier when he immediately gets it. Pinalitan niya iyon ng
kanyang sariling card.
Marahas ang tingin niya ng ibalik niya iyon.
Fine. Hindi na ako nakipagtalo dahil sa pamimili pa lang ng damit ay pagod na ako
roon.
The condominiumwas truly near the mall. Sa labing animna palapag iyon.
Pinagmamasdan ko siyang dire
diretso ang lakad patungo sa pintuan. Binaba niya ang paper bag nang dumating. May
tinipa siyang password
sa pintuan pagkatapos na ilagay ang isang keycard.
Nagulat ako nang nakita ang looban. Sumulyap siya nang pumasok ako. Nilapag niya
ang pinamili sa counter,
pati ang kanyang susi at keycard. Nagtanggal din agad siya ng relo.
Hinagod ko ng tingin ang buong unit. It's actually very different fromhis home in
Costa Leona. The cream
themed space made me think of a modern residence. Ang kanyang square type sofa sa
harap ng isang
flatscreen ay bumagay sa mga kurtina nitong kulay beige din. Halos lahat ng naroon
ay nasa gitna ng beige at
cream.
Hinaplos ko ang magaspang na tela ng malambot na sofa at tinanaw ang malaking
bintana na dungaw ay ang
buong Makati.
"Ilan ang kwarto rito?" tanong ko.
"Apat. My roomis here..." he said pagkatapos ay itinuro ang isang hall na papunta
nga siguro roon.
At the right side of the room, I think, is the kitchen. The left wing are all the
rooms of the unit.
Tumango ako at kinuha ang paperbag pagkatapos ay dumiretso na sa hallway. Sumunod
siya sa akin.
"The last to the right..." aniya.
Sinunod ko ang sinabi niya at binuksan ang pintuang iyon. The lights immediately
went on at my arrival.
Tanaw din ang buong syudad sa headboard ng kanyang California king size bed. Isang
lamparang kulay beige
ang nakaupo sa lamesa. Nilingon ko ang right side kung nasaan ang isang sliding
door na tingin ko'y papasok
sa closet. I confirmed it when he went in there and removed his clothes. The other
door was the door to the
bathroom.
Umupo ako sa malaking kama at tinanggal ang sapatos. Ang kalambutan ng kamang iyon
ay naghila ng aking
antok.
He stepped out of the closet. Now half naked... with only his jeans on.
P 50-8
"Saan ka matutulog?" tanong ko.
At first he looked confused. Bumagsak ang kanyang balikat nang naproseso ang tanong
ko.
"Dito..."
"Dito ako matutulog..." sabi ko sabay tayo ng kilay.
"Snow, the bed is large..." he said like it's a good argument.
"Ayaw kong katabi kita."
The thought of himabove Katarina makes me want to vomit. The thought of
themtogether, behind my back,
habang pinaninindigan ako ay hindi ko kaya. Maaaring hahayaan ko siyang magmahal ng
iba at hindi ko
ipipilit sa kanya ang kahit ano pero hinding hindi ko kayang makipagplastikan sa
kanya pagkatapos ng araw.
"This is my home. Dito ako matutulog..." giit niya.
"Saan pa ang ibang kwarto at doon ako matutulog?" iritado kong sinabi.
Tinitigan niya ako. Tila tinatantya ang sinabi ko.
"Sabing ayaw kitang makatabi. Buntis ako, Sibal. At hindi ko gustong katabi ka!"
tumaas ang tinig ko.
Pumikit siya ng mariin, sinapo ang ulo niya. Tumayo ako para umalis na roon.
"Kung ayaw mong sundin ang gusto ko, sa ibang kwarto na lang ako."
Agad siyang magmartsa palapit sa akin. Parang may sasabihin pa pero hindi ginawa at
tinikomna lang ng
marahas ang bibig.
"Dito ako magbibihis. Narito ang damit ko. Sa ibang kwarto ako matutulog, kung iyon
ang gusto mo,"
mahinahon niyang sinabi. "The doctor fucking warned me about this..." bulong-bulong
niya.
"Huh?!" iritado kong sinabi nang hindi nakuha iyong huling sinabi niya.
"Magbihis ka na..." aniya.
Nilagpasan ko siya at marahas na kinuha iyong paper bag sa tabi niya bago dumiretso
sa walk in closet. I
glared at him. Kunot noong pagtataka lamang ang sinukli niyang tingin pagkatapos ay
inirapan ko siya at
sinarado ang pintuan ng closet.
PIGIL PIGILHAHAHAAHAHHADI AKO GUTOM
P 50-9
Kabanata 49
711K 22.2K 19.1K
by jonaxx
Kabanata 49
Sorry
Kinaumagahan, binati ako ng pagduduwal. Agaran ang pagtayo ko nang naramdaman ang
alon sa
nagwawalang tiyan. Dumiretso ako sa banyo para magsuka. Ang malamig na tiles ng
banyo ang naging
kasama ko habang nakaupo sa harap ng inidoro. Kulang na lang ay pati ang mga
internal organs ko ay maisuka
roon. In fact, I want to vomit all of themif that's what it takes for all of these
to stop.
Nang bahagya akong natigil, tumutulo na ang luha ko. It's awful. I can't take
another day like this!
Humilig ako sa tiled wall habang pinupunasan ang luha ko. Natigil ako nang muli
akong naduwal.
"Snow!"
Dumating si Sibal at nang nakita ako roon ay lumuhod siya agad sa aking tabi. Hindi
niya pa ako
nahahawakan ay tinulak ko na siya palayo.
"Get out!" sigaw ko.
"I want to help you..." mariin niyang bigkas.
My tears rolled under my eyes. I feel like I'ma mess. Ni hindi ko man lang na check
ang mukha ko kanina sa
salamin pero sigurado akong hindi kaaya aya ang aking itsura.
Sa gilid ko, hindi alamni Sibal kung paano ako hahawakan. Sinikop niya ang buhok ko
para hindi iyon
gumulo lalo pero imbes na matuwa ay mas lalo lang akong naiirita!
Nang tumigil ako sa pagduduwal ay binigyan niya agad ako ng tissue. Marahas ko
iyong dinampot at pinahid
sa aking labi. My tears kept on falling. I feel like I'mthe ugliest person alive
and he probably regret he even
had sex with me for revenge purposes.
"Umalis ka rito! Hindi ko kailangan ng tulong mo!"
"Gusto kong tumulong, Snow..." mahinahon niyang sinabi.
"Gusto mong tumulong!? Makakatulong ka kung umalis ka! Umalis ka!" sigaw ko.
Kitang kita ko ang pag-aalinlangan sa kanyang mukha. It was like he's confused if
he should do what I said or
not.
"Out, Sibal!" sigaw kong muli.
P 51-1
His strong shoulders fell at my words. Huminga siya ng malalimat dahan dahang
umamba na aalis.
Inatake muli ako ng pagduduwal. I faced the toilet, not caring if he's still there
or not. Nang kumalma ang
aking sikmura ay unti unti na akong tumayo. Sumunod naman si Sibal. Umalis siya sa
bathroom. Sinarado ko
ang pinto at tiningnan ang sarili sa salamin.
Hindi nga ako nagkakamali kanina. I look like a mess. Namumugto ang aking mga mata
at pulang pula ang
aking mga pisngi. Halos walang kulay ang aking labi at medyo magulo ang aking
buhok. The doctor said it
will be hard for the first trimester but I didn't know it's this hard.
I cried at the sight. Gusto ko na talagang bumalik ng Costa Leona. Gusto kong
mapag-isa at alagaan ang sarili
kong mag-isa. Kaya ko iyon. Hindi ko kailangan ang tulong ni Sibal. Thinking about
himbeing forced to be
with me just because of his child is disgusting.
Binasa ko ng tubig ang aking mukha. I've decided to do it. I've decided to face
himand tell himabout it.
Pagod na ako rito. Pagod na akong makipaglokohan sa kanya. Kung gusto niyang maging
masaya,
papakawalan ko siya.
Naligo ako at nagbihis sa loob ng banyo. Sinusuklay ko ang mahaba kong buhok habang
iniisip kung paano ko
siya kakausapin ngayong paglabas ko. May hair drier sa kanyang banyo. Ginamit ko
iyon para patuyuin ang
buhok habang metikulusang hinanda ang sasabihin ko sa kanya paglabas.
When I went out of the bathroom, nagulat ako nang nakita ko siyang naglapag ng tray
sa kama. He's just
wearing a white t-shirt and a gray shorts, gaya ng suot niya kanina. His hair is a
bit messy.
May breakfast sa tray at may orange juice pang kasama. But that's not what I want
not...
"Hinatid ko lang ito rito..." paliwanag niya. "Ayos ka na ba?"
Imbes na sagutin ang tanong niya ay binalewala ko iyon.
"Hindi ka ba pupunta sa conference?"
Umigting ang panga niya pagkatapos ng tanong ko. Binaling ko ang tingin sa tray at
nilapitan iyon. Umupo ako
sa kama at bahagya iyong umuga.
"Bakit?"
"Hindi ba importante iyon? You should go. I'mfine here..." mariin kong sinabi.
"Hindi ako pupunta..."
My eyes shot up to his. Kitang kita ko ang pag-iingat niya sa mga sasabihin.
"You should go and talk to Katarina. Malay mo, talagang maaayos kayong dalawa kapag
nag-usap kayo roon.
Plus, it's work. You'll have more money if you go there..."
"Anong maaayos sa amin ni Katarina?" nagtaas siya ng kilay.
P 51-2
I hate that he's still denying it when it's all so clear. I hate that his mask is
still on when it's obvious I know.
Tumayo ako para harapin siya. My blood boiled at his innocent mask. He can't fool
me.
"Ayusin ninyo na ang relasyon ninyo! I'monly pregnant, Sibal. I'mnot dragging you
to the altar just because
of it!"
Namilog ang mga mata niya sa sinabi ko. Bumagal ang kanyang paghinga at humakbang
siya ng isang beses.
"Anong relasyon namin ni Katarina, Snow?" marahan ngunit mariin ang tanong niya.
"Hah!" I mocked.
Pinagplanuhan kong mabuti na aayusin ko ang pagkakasabi sa kanya nito pero masyado
yata akong nagpadala
sa emosyon ko. My seething anger is dripping like acid within my voice and I can't
control my words. My
heartbeat is fast fromthe anger I'mfeeling.
"Huwag mo na akong lokohin! Did you set all of these up just to prove that you
really can seduce woman in
just a blink of an eye? Revenge?"
Hindi siya nagsalita. His angry eyes told me that he wants to hear more about what
I'msaying and yes, I'm
giving himthat satisfaction para sa wakas ay makabalik na ako ng Costa Leona at
maging mapayapa na muli
ang buhay ko.
"You're in a relationship with Katarina, right? Whatever it is... whether serious
or not, I don't freaking care!"
nanginig ang boses ko. "Hindi ako ganoon ka in love sa'yo para magpakatanga! Hindi
ako desperada para
gamitin ang pagbubuntis ko para lang mapilit kitang sumama sa akin. You go and stay
with her here or at
whatever suite you're in and leave me alone. Kung gusto mo talagang tumulong sa
anak ko, bibigyan na lang
kita ng listahan ng mga kailangan mong bilhin complete with its price kahit na
hindi ko naman kailangan ng
tulong mo. Hindi mo na kailangang magpakitang tao rito!"
"Anong pinagsasabi mo, Snow-"
"I want to go back to Costa Leona without you! I want you to get away fromme!"
sigaw ko, nangingilid na
ang luha.
Pumikit siya ng mariin. "Ilang beses ko dapat sabihin sa'yo na wala kaming relasyon
ni Katarina? Hindi ba
nagkaliwanagan na tayo-"
"Oh really? Like... not ever? You didn't kiss her? You didn't fuck her... at all?
After all of these years, you
didn't? Kung ganoon, anong ginagawa ninyo sa loob ng suite na iyon? Prayer
meeting?"
Nalaglag ang panga ni Sibal sa sunod-sunod kong paratang. Wala na akong pakealam.
My tears fell down
like waterfalls. I couldn't stop it even if I want to.
"Anong suite? What the hell is wrong with you, Snow!?" kumunot ang kanyang noo at
lumapit sa akin.
Hinawakan niya ang aking palapulsuhan. Agad kong hinawi ang kamay niya. Umatras ako
pero humakbang
siya palapit. Mabilis ang kanyang paghinga, ramdamko ang takot sa kanya. He held
both of my wrists even
P 51-3
when I kept on slapping his hand and his chest painfully.
"I called you... to tell you that I'mpregnant!" humikbi ako. "Siya ang sumagot,
hindi ba? Sinasabing nasa loob
ka ng banyo at naliligo! Fuck you, Riego!"
"Ano?" Pagod siyang umiling. "Hindi kami kailanman nagpunta sa isang suite-"
"You liar!" sigaw ko.
"Do you think I'd lie to you after all these years, Snow?"
Hindi ako nakapagsalita pero patuloy ang pag-iyak ko.
"Ganoon ba ka baba ang tingin mo sa akin para isipin mong naghihiganti ako sa'yo at
nakikipagkita sa ibang
babae pagkatapos kong sabihing mahal kita?"
Nanginginig ang labi ko. Nangangatog ang tuhod ko. Para akong mabubuwal sa
kinatatayuan ko kung hindi
niya lang hawak ang nanghihina kong mga kamay.
"I've never been a fan of games and tricks, Snow. I hope you remember that," aniya.
Mabibigat ang hininga ko. Pinalis ko ang luha sa aking mga mata at pilit na
kinakalma ang aking sarili.
Binitiwan niya ang kamay ko at napasandal ako sa glass window sa gilid ng ulunan ng
kama. Kinulong niya
ako roon. His hands leaned on the sides of my arms and he bended a bit for our gaze
to meet.
"Tumawag ka at sinagot ni Katarina?" tanong niya sa marahang boses. "Kailan?"
Hindi ako nakapagsalita.
"The day before you came here? Ang sabi ni Kael, gabi ka dumating ng Maynila kasama
si Stav. You stayed
with Stav that night..." ang ugat sa kanyang panga ay humigpit. "Thoughts of you
with Stav in the same room
kept on haunting me since yesterday but I didn't lash out on you because... I trust
you..."
Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. Hindi ko siya matitigan ng diretso. His
intense gaze seems like the eyes
of an angry angel trying to judge me for all the faults I did. Hindi ko magawa
dahil alamko sa kaibituran ko
may kasalanan din ako kahit paano.
"You fucked my mind too much na hindi ko na alamang uunahin ko noong hindi na
natatawagan ang cellphone
mo at walang nagsasabi sa The Coast. I came to the airport early morning yesterday
to catch a flight to
Caticlan only to find out you're here in Manila with Gustav, Snow. Ikaw ang
ikababaliw ko. Hindi ang
trabaho, hindi ang kahit ano. Ikaw."
Nagningas ang kaonting pag-asa ng aking dahilan sa aking utak. I managed to look
straight in his eyes to say
it.
"I don't care! You and Katarina were on it on that suite, don't deny it! I came
here to tell you about my
pregnancy and to tell you that you don't need to end your relationship with her!"
"I amending my friendship with her fromnow on..." malamig niyang sinabi.
P 51-4
Hindi ako nakapagsalita. Yumuko siya/ He bit his lower lip.
"W-What?"
Nag-angat siya ng tingin sa akin.
"Nagsinungaling siya sa'yo. I left my phone at the table when I presented something
for the board. I was
presenting it for about three hours. Pagkatapos ng presentation, hindi na ako
nakatanggap ng mensahe galing
sa'yo. She has a suite pero hindi ako kailanman tumapak sa kanyang suite, Snow.
Kahit gumamit ng banyo,
wala..."
Nanliit ang mga mata ko. "This whole revenge thing you are planning-"
"Ang tanging plano ko rito ay ang pakasalan ka, Snow. And even when you're not here
in front of me,
Katarina will only remain to be my subordinate and nothing more-"
"Then why the hell did she tell me that you're showering in her suite's bathroom?
Na girlfriend mo siya? Na
hindi naman ako nakaregister sa cellphone mo? Ha? Don't lie to me, Sibal!" sigaw
ko.
Kinuha niya ang cellphone niya sa kanyang bulsa at may minanipula bago ipinakita sa
akin. Hinawakan ko
iyon at nakita ang numero sa phonebook niya. Uminit ang pisngi ko sa nakita at agad
niyang hinilig ang
kanyang mukha sa aking leeg.
"She may be lying. I can't forgive her..." bulong niya.
"My Baby Snow" Fucking corny name for a contact. Damn it! Ngumuso ako, nagpipigil
sa pag-angat ng gilid
ng labi.
"I... I... I'm..." hindi ko alamkung paano ko sasabihin sa kanya.
"You're upset because of what she told you?" he sighed.
Hindi ako makapagsalita. Binaba ko ang kanyang cellphone at nilapag sa gilid ng
kama.
Tumuwid siya sa pagkakatayo.
"At dahil diyan, hindi mo na suot ang singsing na binigay ko?"
Namilog ang mga mata ko sa sinabi niya.
"Do you want to halt the wedding, too?" mahina niyang tanong.
Yumuko ako at hindi nakasagot. Nangapa ako ng mga salita pero imbes na masabi iyon
ay biglang tumunog
ang cellphone ni Sibal. Tiningnan ko agad iyon at nakita kung sino ang tumatawag.
Engr. Katarina Manuel - iyon ang nakalagay.
"Turn the call off."
P 51-5
"It might be important," halos mapaos ako nang sinabi ko iyon.
"Nothing is more important. Turn that off, we're talking..." he ordered.
Imbes na sundin siya at pinindot ko ang pagsagot at nilagay ko iyon sa aking
tainga.
"Hello?"
Sibal started kissing my neck softly. Hot butterfly kisses made their way fromthe
back of my ear to my
collarbones.
"H-Hello... Snow?" si Katarina.
Nagtiim-bagang ako. Why the hell is she calling him, anyway? Ang aga pa, ah?
"Yes, this is Snow. Bakit?"
"Nasa... labas ako ng condo unit ni Sibal. Nandito ba kayong dalawa?" nanginig ang
boses niya.
Napapikit ako nang naramdaman ang kamay ni Sibal sa aking dibdib. Unwillingly, I
pushed himaway so he'd
face me. His eyes were bloodshot and he looks so tired when he found my eyes.
"Oo, narito kami. Bubuksan na ni Sibal ang pintuan..." sabi ko bago binaba ang
cellphone.
"What?"
"Your dear friend is outside. You should go and face her."
Tila ba may pumukaw sa alab na nararamdaman niya at agad siyang nagtiimng panga.
Immediately, he turned
towards the door and walked out of it. Pu pwede ko siyang hayaang harapin si
Katarina sa sala ng kanyang
unit kung hindi ko lang siya nakitaan ng galit kanina bago siya umalis.
Lumabas ako ng kwarto. Narinig ko ang pagputok ng lock at ang pagbukas ng pintuan
sa sala. Sa hall naman
ay maingat akong naglakad.
"Sibal, I came here to say sorry to you and to Snow..." panimula ni Katarina sa
isang buong boses.
Sibal didn't answer. Narinig kong may kinuha siya sa kusina. Unti unti akong
lumapit.
"I... I did something very..." Katarina chickened out the last minute. She couldn't
say it.
Narinig ko ang paglapag ng tasa sa counter top bago nagsalita si Sibal. Halos
mapatalon ako sa narinig na
galit sa kanya.
"Mabuti at naisipan mong humingi ng tawad!"
Sobs fromKatarina echoed on the whole of the living room. Natigil ako sa paglalakad
at gusto kong bumalik
sa kwarto kung saan hindi ko maririnig ang mga ito.
P 51-6
"I forgave you years ago after what you did to us because you said it's all for me,
Kat! Pero ngayon, para
saan iyon, ha? Para saktan si Snow? Para sirain kaming dalawa?"
"Sibal, I just think she's not good for you because everytime she shows up in your
life, you always lose-"
"Hindi ko kailangan ng opinyon mo o ng kahit kanino!"
Sumabog ang, tingin ko'y, isang tasa. The breaking sound of glass echoed on the
hall at halos napapikit ako
roon.
"After all of those years she left you, hindi ka parin nadala, Sibal. Kaya gusto ko
siyang subukan. Gusto kong
tingnan kung-"
"Sino ka para subukan siya? Wala kang karapatang saktan siya, Katarina!"
Hindi na nakapagsalita si Katarina. Nalunod ang kanyang mga salita sa kanyang pag-
iyak.
"I have never hurt a girl before, but if you do this to us I can't promise you that
will remain the same,"
panganib at pagbabanta ang narinig ko sa tinig ni Sibal.
"I'msorry..." humikbi siya.
Kinagat ko ang labi ko. Kahit na nagkamali si Katarina ay parang kay sakit marinig
ng kanyang pag-iyak. With her cries, one can definitely prove that she is in love
with Sibal. Noon pa man, alamko na iyon. To
have her love unrequited for years must be really painful. Kung ako ang nasa
kalagayan niya'y baka mas
malubha pa ang nagawa ko kay Sibal at sa babaeng minamahal niya.
"Sibal!" sabi ko at tuluyan nang nagpakita sa kanilang dalawa.
Ang mga bubog galing sa tasa ay nasa sahig. Katarina is just near the door,
standing and crying so many tears.
Nang nakita ako ni Sibal ay umawang ang bibig niya at agaran siyang lumapit sa
akin.
"Stay on our room. I'msorry..." banayad niyang sinabi habang hinahaplos ang aking
balikat.
"Snow, I'msorry..." maliit ang boses ni Katarina nang sinabi niya iyon.
She reached out but she's too far to touch me. Sinipat agad siya ni Sibal at kitang
kita ko ang galit at tigas sa
kanyang ekspresyon habang tinitingnan niya si Katarina. The coldness in the way he
looks at her made me
shiver.
Katarina is dressed in a white body hugging dress just above her knees. Isang puti
ring stilletos ang suot niya.
Tingin ko'y bago siya aalis patungong conference ay pinili niyang pumunta rito.
"Yesterday at the hospital, Sibal, I tried to tell you all of these but you were
too preoccupied and panicky so
hindi ko tinuloy... Kaya narito ako ngayon sa harapan ninyong dalawa para humingi
ng tawad sa lahat."
"Get out of here, Katarina. That's enough."
"Sibal!" saway ko.
P 51-7
Nanginig ang balikat ni Katarina habang pinagmamasdan si Sibal. How it hurts to see
a heart break into
millions of pieces because of the desperation was very familiar. At kahit paano'y
naawa ako roon.
"Please, just don't do it again, Katarina..." sabi ko.
Pinalupot ni Sibal ang kanyang braso sa aking baywang at hinagkan niya ang aking
pisngi bago bumulong.
"Bumalik ka na sa kwarto. Ako na ang bahala rito... please..." he whispered.
Tumangi tango si Katarina habang ngumingiwi. Pinalis niya ang luha sa kanyang mga
mata at suminghot.
Hindi ako nagpatinag sa gustong mangyari ni Sibal. Mananatili ako roon habang
nandito si Katarina.
"You weren't there when Tito Achilles explained to me how much he loved Maria
Emilia, Sibal. At tulad
nito, ganoon iyon. It was the obssessive kind... the heartbreaking kind... the
dangerous kind... na tingin ko'y
hindi tama dahil masyado iyong sobra. To hear that Snow is back and you're both in
Costa Leona, hindi ko
kayang isipin na babalik ka ulit sa dati. Na magpapaalipin kang muli sa pag-ibig mo
sa kanya kaya ko iyon
nagawa. And when you chose to stay in Costa Leona instead of grabbing that
opportunity we have abroad,
nalaman ko na tuluyan ka na ngang bumalik sa dati dahil lang narito si Snow..."
Nanlaki ang mga mata ko at nilingon ko si Sibal. Bumaling siya kay Katarina. May
offer sila abroad?
"You left the group because you choose to be here when you can be more successful
abroad. It was clear that
your decision is her... and your life with her... Kaya sorry dahil sinubukan kong
baguhin ang isipan mo sa
paraang alamko... Snow, I'msorry. Hindi ko alamna buntis ka. Nasaktan kita habang
maselan ang iyong
kalagayan."
"Even when she's not pregnant, you have no right to do that, Katarina," mas
marahang sinabi ni Sibal.
"I'msorry," Katarina said. "I hope you both can forgive me. We'll be leaving next
week for the project
abroad. I'msorry that I thought, I can change your mind..."
Nanatili ang mga mata ko kay Sibal. Bumaling siya sa akin at kitang kita ko ang
takot sa kanyang mga mata.
"Ano?" marahan niyang sinabi.
"Kaya ka ba hindi sasama dahil?"
"Tss..." Umiling siya. "Kaya kong gumawa ng sariling pangalan dito sa Pilipinas. I
don't need to go abroad to
prove my competence, Snow. And also, yes, I amnot leaving you whatever the fuck you
say to me now."
Bumaling ako kay Katarina na ngayon ay patuloy parin ang pag-iyak.
"I'mtruly sorry, Snow... I'msorry..." she said it as new tears pooled in her eyes.
Ibatalaga pag buntis HAHAHAYung feeling na matatawa ka nalang sa pagigingmoody
niSnowhahahahaang kyuuut
P 51-8
Kabanata 50
904K 24.2K 18.7K
by jonaxx
Kabanata 50
Wedding
"I will send the chopper back to Manila first thing in the morning tomorrow, Snow!
Sigurado ka bang ayaw
n'yong umuwi ngayong gabi?" pasigaw na sinabi ni Papa habang naglalagay ako ng
perfume sa palapulsuhan.
Hindi ko na mabilang kung pang ilang irap ko na ito ngayon. Hindi nakikita ni Papa
dahil nasa kama naman
ang laptop at ako'y nakaharap sa tukador. Sibal's topless on bed. Nakakunot ang noo
niya habang
pinagmamasdan ako roon.
Ano bang problema nito at hindi pa siya nagbibihis? Brenna and Cissy's plan was all
so clear and he agreed
to it. It's actually perfect. Kaya hindi ko alamanong problema at ayaw pang
magbihis. Kung ayaw niyang
sumama, ayos lang. Ihatid niya na lang ako sa Revel.
"May lakad nga kami ng mga kaibigan ko, Papa. Kaya hindi pwede... Isa pa, the
flight tomorrow is already
booked. Ang mabuti pa, ikaw na lang ang pumuntang Costa Leona gamit ang chopper."
I just told himthat I'mpregnant and now I think he's panicking.
"Paano iyong preparations ninyo sa kasal? Tapos na ba?" tanong ni Papa na hindi ko
nasagot.