Hujahan Pertama

Yang Arif, Hujahan Pertama saya ialah:

1. Tindakan perayu untuk mencabut sistem sokongan hidup tidak dapat dijangka

secara munasabah olehnya untuk menyebabkan kematian si mati.

1.1. Dalam kes TB against Western Australia [2015] Western Australia Court of

Appeal 212 1 , Buzz Justice of Appeal telah merujuk kepada kes Jemielita

against R(1995) 81 Australian Criminal Reports 409. Yang Arif, sila

merujuk kepada penghakiman Murray Justice di Ikatan Otoriti Label G pada

muka surat 94 . Adakah Yang Arif memerlukan ringkasan fakta kes tersebut?

“If the jury concluded, or were not able to exclude, the reasonable
possibility that the accused injected his wife with the Thiopentone before she
consumed the Oxycodone, or if the jury could not determine in which order
the drugs were introduced into her system, then the jury would be required to
approach the question of causation upon the basis that her ingestion of
Oxycodone may have been a voluntary act committed by her after she was
injected with Thiopentone. In that event, the act of the appellant would
nonetheless remain a substantial contributing cause to her death, even
though the jury might think that her conduct was irrational and
unreasonable if, in the circumstances of this case as the jury found them to
be, the proper conclusion was that when he did the act in question the
appellant intended her death, foresaw it, or the jury concluded that her
death was in all the circumstances and having regard to the state of his
knowledge of them, reasonably to be foreseen by him.”
1.2. Dalam kes R against Fleeting (No 1) - [1977] 1 New Zealand Law

Reports 3432, Barker Justice merujuk kepada penyataan Burbury Chief

Justice dalam kes R agaisnt Phillips (1971) 45 Australian Law Journal

Reports 467, di mana beliau bersetuju dengan penyataan Philip Justice

dalam kes R against Knutsen [1963] Queensland Reports 157. Yang

1
[2015] WASCA 212
2
[1977] 1 NZLR 343
 Arif, sila merujuk kepada pernyataan beliau di Ikatan Otoriti Label H

pada muka surat 120. Adakah Yang Arif memerlukan ringkasan fakta kes

tersebut?

"I would agree with Philp J's view expressed in Reg v Knutsen . . . that the
nature of the accused's act - . . . does not depend solely upon consideration
of the physical movement made by the (accused) - it depends upon
consideration of that physical movement viewed in the context of its
surrounding circumstances" (ibid, 484).
But in the present case the accused's act in knocking the girl down at the
point above the high water mark (albeit an unlawful act) could not qualify
in itself as an act which he knew or ought to have known was likely to
cause death" (ibid).”
1.3. Saya merujuk kepada Criminal Law in Malaysia and Singapore Second

Edition3yang ditulis oleh Stanley Yeo, Neil Morgan dan Chan Wing Cheong. Ia

merujuk kepada penghakiman hakim Viscount Simonds dalam kes Overseas

Tankship (UK) Limited and Morts Docks and Engineering Limited

Company ( The Wagon Mound) (1961) AC 388 . Yang Arif, sila merujuk

kepada Ikatan Otoriti Label D pada muka surat 56. Adakah Yang Arif

memerlukan ringkasan fakta kes tersebut?

“ If it is asked why a man should be responsible for the natural or necessary or

probable consequences of his act (or a similar description of them) the answer is
that it is not because they are natural or necessary or probable, but because,
since they have this quality, it is judged by the standard of the reasonable man
that he ought to have foreseen them4”

1.4. Saya merujuk sekali lagi kepada pernyataan di dalam Criminal Law in

Malaysia and Singapore Second Edition5. Yang Arif, sila merujuk kepada

3
S. Yeo, N. Morgan, & W. C. Chan. (2012). Criminal Law in Malaysia and Singapore (Second ed.).
Singapore: LexisNexis. p 123.
4
(1961) AC 388
5
Ibid.
 Ikatan Otoriti Label D di muka surat 56 . Adakah Yang Arif memerlukan

ringkasan fakta kes tersebut?

“while this is a civil case involving the tort of negligence, nevertheless the
pronouncement on the foreseeability test is equally applicable to the causal
enquiry under the criminal law”

1.5. Yang Arif, merujuk kepada kes-kes yang disebutkan di 1.1 dan 1.2,

“foreseeability test” diterima oleh mahkamah sebagai “causation test” dalam kes

jenayah. Merujuk kepada penyataan yang disebutkan di 1.4, “foreseeability test”

dalam kes sivil untuk undang-undang tort boleh diguna pakai dalam kes jenayah.

Saya berhujah bahawa dengan mengguna pakai “foreseeability test” yang

disebutkan dalam kes di 1.3, keterangan ikut keadaan telah mencukupi untuk

membuktikan bahawa perayu tidak dapat menjangka secara munasabah atau

“reasonably foresee” bahawa tindakannya yang mencabut alat sokongan hayat

daripada si mati akan menyebabkan kematian si mati.

1.6. Yang Arif, Dr Mores mempunyai 10 tahun pengalaman sebagai pakar pediatrik.

Perayu juga pernah berhadapan dengan kes-kes yang serupa dengan situasi kes

kami dan dia tidak mempunyai sebarang rekod kecuaian perubatan sepanjang

kerjayanya.

1.7. -

1.8. Menurut fakta kes kami, selepas si mati menggunakan sistem sokongan hayat

sepanjang 5 jam, bedasarkan pemerhatiannya, perayu telah memutuskan bahawa

keadaan si mati telah menjadi stabil dan tidak mudah tertakluk kepada sebarang

perubahan.
 1.9. Dengan itu, Yang Arif, fakta tersebut telah mendorong perayu untuk menjangka

secara munasabah bahawa peluang untuk hidup bagi si mati telah meningkat

walaupun tanpa bergantung kepada sistem tersebut lebih daripada beberapa jam.

1.10. Selanjutnya, keterangan laporan bedah siasat juga membukti bahawa kausa

utama kematian si mati adalah disebabkan oleh keadaan pramatangnya dan tiada

punca yang lain. Yang Arif, dengan itu, Saya berhujah bahawa, nyata sekali,

rantaian penyebab antara tindakan perayu dengan kematian si mati tidak

terbukti melalui “foreseeability test”.

Dengan izin Yang Arif, jika Ynag Arif tidak mempunyai sebarang persoalan, sila

izinkan saya untuk meneruskan hujahan kedua saya.

Hujahan kedua

1.1. Elemen mens rea perayu untuk kesalahan membunuh sama ada niat atau

pengethahuan di bawah Seksyen 300 Kanun Keseksaan tidak terbukti.

1.2. Saya merujuk kepada Seksyen 300 klausa (a), (b) dan (c), ia memperuntukkan

niat sebagai elemen mens rea. Yang Arif, sila merujuk kepada Ikatan otoriti

Label C di muka surat 54.

“300. Membunuh Orang

Kecuali dalam hal-hal yang dikecualikan kemudian daripada ini, mematikan orang
dengan salah ialah membunuh orang----

(a) jika perbuatan yang menyebabkan kematian itu dilakukan

dengan niat hendak menyebabkan kematian.
(b) jika perbuatan itu dilakukan dengan niat hendak menyebabkan sesuatu
bencana tubuh yang pesalah itu ketahui mungkin menyebabkan kematianorang
yang dikenakan bencana itu.
 (c)jika perbuatan itu dilakukan dengan niat hendak menyebabkan
sesuatu bencana tubuh kepada seseorang, dan bencana tubuh yang dimaksud
hendak dikenakan itu adalah cukup pada lazimnya bagi menyebabkan
kematian atau”

1.3.Menurut kes Pendakwa Raya lawan Fong Kim Ho [2018] Malayan Law

Journal Unreported 1866, Hassan Abdul Ghani Pesuruh Kehakiman telah

merujuk kepada penghakiman dalam kes Yap Boon Thai lawan Pendakwa

Raya. Yang Arif, sila merujuk kepada Ikatan Otoriti Label I di muka surat 128.

Adakah Yang Arif memerlukan ringkasan fakta kes tersebut?

"[35] Intention or mens rea is not something capable of being established by

direct evidence; it is a matter of inference. It could be gathered from all the
facts and circumstances prevailing in the case. [See Sainal Abidin bin Maiding v.
PP [1999] 4 CLJ 215; [1994] 4 MLJ 497, Tham Kai Yau & ors v. PP [1977] 1
MLJ 174, Virsa Singh v. State Punjab, [1958] AIR SC 465.

[36] In this regard, the appellant's intention may be gathered from the nature of
the injuries and the weapon used.”

1.3. Merujuk kepada kedua-dua otoriti yang disebut, saya berhujah bahawa

berdasarkan keterangan ikut keadaan, jelas sekali bahawa perayu tidak

mempunyai niat jahat untuk membunuh si mati seperti yang dinyatakan di

bawah Seksyen 300.

1.4. Yang Arif, tindakan perayu dilakukan selepas perayu telah mempercayai secara

munasabah bahawa si mati berada dalam keadaan stabil dan peluang hidupnya

tanpa bergantung kepada sistem sokongan hayat telah meningkat.

1.5. -

6
[2018] MLJU 186
 1.6. Selanjutnya, Yang Arif, perayu telah memberikan penjagaan pramatang yang

wajar kepada si mati setelah pencabutan sistem untuk memastikan keadaan si

mati terus menjadi stabil. Menurut fakta tersebut, jelas sekali bahawa perayu

bertindak tanpa niat jahat untuk membunuh si mati.

2. Yang Arif, saya berhujah bahawa elemen mens rea pengetahuan perayu dalam Seksyen

300 klausa (d) tidak terbukti.

2.1. Seterusnya saya merujuk kepada Seksyen 300 klausa (d) Kanun Keseksaan

yang memperuntukkan elemen mens rea pengetahuan bagi kesalahan

membunuh. Yang Arif, sila merujuk kepada Ikatan Otoriti Label C di muka

surat 54.

“300. Membunuh Orang

Kecuali dalam hal-hal yang dikecualikan kemudian daripada ini, mematikan orang
dengan salah ialah membunuh orang----

(d) jika orang yang melakukan perbuatan itu ketahui bahawa perbuatan itu adalah
sebegitu sekali berbahaya hingga mungkin sekali menyebabkan kematian, atau sesuatu
bencana tubuh yang mungkin menyebabkan kematian, dan ia melakukan perbuatan itu
dengan tiada apa- apa sebab bagi mendatangkan bahaya menyebabkan kematian, atau
bencana sabagaimana tersebut itu.”

2.2. Saya juga merujuk kepada kes Emperor against Dhirajia All Indian Reporter

1940 Allahabad 4867. Yang Arif, sila merujuk kepada penghakiman Braund

Justice di Ikatan Otoriti Label J di muka surat 141. Adakah Yang Arif

memerlukan ringkasan fakta kes tersebut?

“11. ….We have already found that Mt. Dhirajia must be taken to have known that what
she did must in all probability cause the death of her baby. But this is qualified by the
7
AIR 1940 All 486
further requirement that "such act" must be "without any excuse for incurring the risk of
causing death...." The construction of this particular passage of Section 300 is well
settled. It is well settled that it is not murder merely to cause death by doing an act with
the knowledge that it is so imminently dangerous that it must in all probability cause
death. In order that an act done with such knowledge should constitute murder it is
necessary that it should be committed without any excuse for incurring the risk of causing
the death or bodily injury. An act done with the knowledge of its consequences is not
prima facie murder. It becomes murder only if it can be positively affirmed that there
was no excuse…”

2.3. Merujuk kepada kedua-dua otoriti tersebut, saya berhujah bahawa pengetahuan

perayu dalam Seksyen 300 klausa (d) tidak dapat terbukti.

2.4. Ini adalah disebabkan perayu mempunyai sebab yang munasabah bagi

melakukan tindakannya, iaitu menyelamat bayi Yasmin yang lebih memerlukan

sistem sokongan hayat berbanding dengan si mati.

HUJAHAN PENUTUP

Merujuk kepada hujahan yang telah dinyatakan, pihak perayu dengan rendah dirinya

memohon bahawa Mahkamah Yang Mulia ini membenarkan rayuan ini dan

melaksanakan kuasa untuk membatalkan hukuman yang dikenakan pada perayu.