AHLI KUMPULAN : INDRANI & MANGGAI

KAWALAN DIRI : Jadual dan Analisis Berdasarkan Hipotesis

Hipotesis 1: Tidak terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian kawalan diri
antara kumpulan rawatan dengan kumpulan kawalan.

Hipotesis 2: Terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian dan min posujian
kawalan diri kumpulan rawatan.

Hipotesis 3: Tidak terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian dan min
posujian kawalan diri kumpulan kawalan.

Hipotesis 4: Terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min posujian kawalan diri antara
kumpulan rawatan dengan kumpulan kawalan.

4.3.1 Hipotesis 1 : Tidak terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian
kawalan diri antara kumpulan rawatan dengan kumpulan kawalan.

Jadual 4.3.1 : Perbezaan Dalam Ukuran Min Praujian Kawalan Diri Antara Kumpulan
Rawatan Dengan Kumpulan Kawalan.

Pembolehubah Kumpulan Min Sisihan Piawai DK Nilai t Nilai p

(n-2)
Praujian Rawatan 25.8250 4.35529
58 -1.282 0.205
Kawalan 27.2000 2.80225
________________________________________________________________________
* p < 0.05

Jadual menunjukkan hasil ujian t yang digunakan untuk melihat perbezaan dalam ukuran
min praujian kawalan diri antara kumpulan rawatan dengan kumpulan kawalan. Hasil
menunjukkan min praujian bagi kumpulan kawalan ialah 27.2000 manakala min praujian
kumpulan rawatan ialah 25.8250. Min praujian kumpulan kawalan menunjukkan kawalan diri
 AHLI KUMPULAN : INDRANI & MANGGAI

lebih tinggi daripada kumpulan rawatan. Dengan ini, keputusan menunjukkan tidak terdapat
perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian kawalan diri antara kumpulan rawatan
dengan kumpulan kawalan dengan ujian-t (58) = -1.282, p > 0.05. Bermakna hipotesis nol
diterima.

4.3.2 Hipotesis 2 : Terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian dan
min posujian kawalan diri kumpulan rawatan.

Jadual 4.3.2 : Perbezaan Dalam Ukuran Min Praujian dan Min Posujian Kawalan Diri
Kumpulan Rawatan.

Pembolehubah Ujian Min Sisihan Piawai DK Nilai t Nilai p

(n-1)
Rawatan Praujian 25.8250 4.35529
39 -7.264 0.000*
Posujian 31.5750 3.66471
________________________________________________________________________
* p < 0.05

Jadual menunjukkan hasil ujian t yang digunakan untuk melihat perbezaan dalam ukuran
min praujian dan min posujian kawalan diri kumpulan rawatan. Hasil menunjukkan min
praujian bagi kumpulan rawatan ialah 25.8250 manakala min posujian pula ialah 31.5750.
Min posujian rawatan menunjukkan, kawalan diri lebih tinggi daripada praujian rawatan.
Dengan ini, keputusan menunjukkan terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min
praujian dan min posujian kawalan diri kumpulan rawatan dengan ujian-t (39) = -7.264, p <
0.05. Bermakna hipotesis nol ditolak dan hipotesis alternatif di terima.
 AHLI KUMPULAN : INDRANI & MANGGAI

4.3.3 Hipotesis 3 : Tidak terdapat perbezaan signifikan ukuran min praujian dan min
posujian kawalan diri kumpulan kawalan.

Jadual 4.3.3 : Perbezaan Dalam Ukuran Min Praujian Dan Min Posujian Kawalan Diri
Kumpulan Kawalan.

Pembolehubah Ujian Min Sisihan Piawai DK Nilai t Nilai p

(n-1)
Kawalan Praujian 27.2000 2.80225
19 0.960 0.349
Posujian 26.8500 3.78744
________________________________________________________________________
*p < 0.05

Jadual menunjukkan hasil ujian t yang digunakan untuk melihat perbezaan dalam ukuran
min praujian dan min posujian kawalan diri kumpulan kawalan. Hasil menunjukkan min
praujian bagi kumpulan kawalan ialah 27.2000 manakala min posujian pula ialah 26.8500.
Min posujian kawalan menunjukkan kawalan diri menurun daripada praujian kawalan.
Dengan ini, keputusan menunjukkan tidak terdapat perbezaan signifikan ukuran min praujian
dan min posujian kawalan diri kumpulan kawalan ujian-t (19) = 0.960, p > 0.05. Bermakna
hipotesis nol diterima dan hipotesis alternatif di tolak.

4.3.4 Hipotesis 4 : Terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min posujian

kawalan diri antara kumpulan rawatan dengan kumpulan kawalan.

Jadual 4.3.4 : Perbezaan Dalam Ukuran Min Posujian Kawalan Diri Antara Kumpulan
Rawatan Dengan Kumpulan Kawalan.

Pembolehubah Kumpulan Min Sisihan Piawai DK Nilai t Nilai p

(n-2)
Posujian Rawatan 31.5750 3.66471
58 4.656 0.00*
Kawalan 26.8500 3.78744
________________________________________________________________________
*p < 0.05
 AHLI KUMPULAN : INDRANI & MANGGAI

Jadual menunjukkan hasil ujian t yang digunakan untuk melihat perbezaan dalam ukuran
min posujian kawalan diri dalam kumpulan kawalan dan kumpulan rawatan. Hasil
menunjukkan min posujian bagi kumpulan kawalan ialah 26.8500 manakala kumpulan
rawatan ialah 31.5750. Min posujian rawatan kawalan diri bagi lebih tinggi daripada posujian
kawalan. Dengan ini, keputusan menunjukkan terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran
min posujian kawalan diri kumpulan rawatan dan kumpulan kawalan dengan ujian-t (58) =
4.656, p < 0.05. Bermakna hipotesis nol ditolak dan hipotesis alternatif diterima.

4.4 Rumusan

Setelah menjalankan analisis, data-data yang diperoleh membuktikan keempat-empat

hipotesis diterima. Pengkaji dapat menunjukkan melalui pendekatan pembelajaran
berbantukan perisian Power Point Interaktif lebih berkesan berbanding dengan
pendekatan Konvensional melalui data-data yang dianalisis di atas. Daripada dapatan kajian
selepas menjalani rawatan, terdapat perbezaan yang ketara antara bacaan min praujian dan
min posujian bagi kumpulan rawatan dan kumpulan kawalan. Hal ini menunjukkan
pendekatan pembelajaran berbantukan perisian Power Point Interaktif dalam
matapelajaran sains meninggalkan kesan dalam kalangan murid Tahun lima yang terlibat.
 AHLI KUMPULAN : INDRANI & MANGGAI

MOTIVASI : Jadual dan Analisis Berdasarkan Hipotesis

Hipotesis 1: Tidak terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian motivasi
antara kumpulan rawatan dengan kumpulan kawalan.

Hipotesis 2: Terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian dan min posujian
motivasi kumpulan rawatan.

Hipotesis 3: Tidak terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian dan min
posujian motivasi kumpulan kawalan.

Hipotesis 4: Terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min posujian motivasi antara
kumpulan rawatan dengan kumpulan kawalan.

4.3.1 Hipotesis 1 : Tidak terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian
motivasi antara kumpulan rawatan dengan kumpulan kawalan.

Jadual 4.3.1 : Perbezaan Dalam Ukuran Min Praujian Motivasi Antara Kumpulan Rawatan
Dengan Kumpulan Kawalan.

Pembolehubah Kumpulan Min Sisihan Piawai DK Nilai t Nilai p

(n-2)
Praujian Rawatan 17.7750 2.99133
58 -2.425 0.18
Kawalan 19.7000 2.69698
________________________________________________________________________
* p < 0.05

Jadual menunjukkan hasil ujian t yang digunakan untuk melihat perbezaan dalam ukuran
min praujian motivasi antara kumpulan rawatan dengan kumpulan kawalan. Hasil
menunjukkan min praujian bagi kumpulan kawalan ialah 17.7750 manakala min praujian
kumpulan rawatan ialah 19.7000. Min praujian kumpulan kawalan menunjukkan motivasi
 AHLI KUMPULAN : INDRANI & MANGGAI

lebih tinggi daripada kumpulan rawatan. Dengan ini, keputusan menunjukkan tidak terdapat
perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian motivasi antara kumpulan rawatan dengan
kumpulan kawalan dengan ujian-t (58) = -2.425, p > 0.18. Bermakna hipotesis nol diterima.

4.3.2 Hipotesis 2 : Terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian dan
min posujian motivasi kumpulan rawatan.

Jadual 4.3.2 : Perbezaan Dalam Ukuran Min Praujian dan Min Posujian Motivasi Kumpulan
Rawatan.

Pembolehubah Ujian Min Sisihan Piawai DK Nilai t Nilai p

(n-1)
Rawatan Praujian 17.7750 2.99133
39 -11.989 0.000*
Posujian 23.0500 1.93417
________________________________________________________________________
* p < 0.05

Jadual menunjukkan hasil ujian t yang digunakan untuk melihat perbezaan dalam ukuran
min praujian dan min posujian motivasi kumpulan rawatan. Hasil menunjukkan min
praujian bagi kumpulan rawatan ialah 2.99133 manakala min posujian pula ialah 23.0500.
Min posujian rawatan menunjukkan, motivasi lebih tinggi daripada praujian rawatan. Dengan
ini, keputusan menunjukkan terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min praujian dan
min posujian motivasi kumpulan rawatan dengan ujian-t (39) = -11.989, p < 0.05. Bermakna
hipotesis nol ditolak dan hipotesis alternatif di terima.

4.3.3 Hipotesis 3 : Tidak terdapat perbezaan signifikan ukuran min praujian dan min
posujian motivasi kumpulan kawalan.

Jadual 4.3.3 : Perbezaan Dalam Ukuran Min Praujian Dan Min Posujian Motivasi Kumpulan
Kawalan.
 AHLI KUMPULAN : INDRANI & MANGGAI

Pembolehubah Ujian Min Sisihan Piawai DK Nilai t Nilai p

(n-1)
Motivasi Praujian 19.7000 2.69698
19 0.708 0.487
Posujian 19.4000 2.18608
________________________________________________________________________
*p < 0.05

Jadual menunjukkan hasil ujian t yang digunakan untuk melihat perbezaan dalam ukuran
min praujian dan min posujian motivasi kumpulan kawalan. Hasil menunjukkan min
praujian bagi kumpulan kawalan ialah 19.7000 manakala min posujian pula ialah 19.4000.
Min posujian kawalan menunjukkan motivasi menurun daripada praujian kawalan. Dengan
ini, keputusan menunjukkan tidak terdapat perbezaan signifikan ukuran min praujian dan min
posujian motivasi kumpulan kawalan ujian-t (19) = 0.708, p > 0.487. Bermakna hipotesis nol
diterima dan hipotesis alternatif di tolak.

4.3.4 Hipotesis 4 : Terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min posujian

motivasi antara kumpulan rawatan dengan kumpulan kawalan.

Jadual 4.3.4 : Perbezaan Dalam Ukuran Min Posujian Motivasi Antara Kumpulan Rawatan
Dengan Kumpulan Kawalan.

Pembolehubah Kumpulan Min Sisihan Piawai DK Nilai t Nilai p

(n-2)
Motivasi Rawatan 23.0500 1.93417
58 6.597 0.00*
Kawalan 19.4000 2.18608
________________________________________________________________________
*p < 0.05

Jadual menunjukkan hasil ujian t yang digunakan untuk melihat perbezaan dalam ukuran
min posujian motivasi dalam kumpulan kawalan dan kumpulan rawatan. Hasil menunjukkan
min posujian bagi kumpulan kawalan ialah 23.0500 manakala kumpulan rawatan ialah
19.4000. Min posujian rawatan motivasi bagi lebih tinggi daripada posujian kawalan. Dengan
 AHLI KUMPULAN : INDRANI & MANGGAI

ini, keputusan menunjukkan terdapat perbezaan signifikan dalam ukuran min posujian
motivasi kumpulan rawatan dan kumpulan kawalan dengan ujian-t (58) = 6.597, p < 0.05.
Bermakna hipotesis nol ditolak dan hipotesis alternatif diterima.

4.4 Rumusan

Setelah menjalankan analisis, data-data yang diperoleh membuktikan keempat-empat

hipotesis diterima. Pengkaji dapat menunjukkan melalui pendekatan pembelajaran
berbantukan perisian Power Point Interaktif lebih berkesan berbanding dengan
pendekatan Konvensional melalui data-data yang dianalisis di atas. Daripada dapatan kajian
selepas menjalani rawatan, terdapat perbezaan yang ketara antara bacaan min praujian dan
min posujian bagi kumpulan rawatan dan kumpulan kawalan. Hal ini menunjukkan
pendekatan pembelajaran berbantukan perisian Power Point Interaktif dalam
matapelajaran sains meninggalkan kesan dalam kalangan murid Tahun lima yang terlibat.