Astronomija (starogrčki: αστρον + νόμος i u

prevodu znači zakon zvezda) je nauka koja

proučava objekte i pojave izvan Zemlje i
njene atmosfere. Ona proučava poreklo,
razvoj, fizička i hemijska svojstva, kretanje, kao i
procese koji se odvijaju na nebeskim telima (kao što
su planete, zvezde, zvezdani sistemi, galaksije...),
pojave kao što je kosmičko pozadinsko zračenje, i
nastanak, razvoj i sudbinu svemira. Osobe koje se
bave astronomijom zovu se astronomi.
Astronomija je jedna od najstarijih nauka. Astronomi
ranih civilizacija izvodili su planska zapažanja o
noćnom nebu, a astronomski artefakti su pronađeni i
iz mnogo ranijeg perioda. Međutim, bilo je potrebno
otkriće teleskopa pre nego što je astronomija mogla
da se razvije u savremenu nauku. Istorijski gledano,
astronomija je uključivala raznovrsne discipline kao
što su astrometrija, nebeska navigacija,
posmatračka astronomija, izrada kalendara, pa čak
i astrologija, ali profesionalna astronomija se danas
često poistovećuje sa astrofizikom. Od 20. veka,
profesionalna astronomija je podeljena na
posmatračke i teorijske grane. Posmatračka
astronomija usmerena je na sticanje i analiziranje
podataka, uglavnom korišćenjem osnovnih principa
fizike. Teorijska astronomija je usmerena prema
razvoju računarskih ili analitičkih modela za
opisivanje astronomskih objekata i pojava. Dva polja
dopunjuju jedno drugo, tako da teorijska astronomija
nastoji objasniti rezultate posmatranja, a
posmatranja se koriste se za potvrdu teorijskih
rezultata.
Astronomija se mora razlikovati od astrologije koja
je pseudonauka o predviđanju ljudske sudbine
posmatranjem putanja zvezda i planeta. Iako dva
polja dele zajedničko poreklo i deo metodologije
(naime, korišćenje efemerida), ona su različita.[1]
Astronomi amateri su doprineli mnogim važnim
astronomskim otkrićima, i astronomija je jedna od
preostalih nauka u kojoj amateri još uvek mogu igrati
aktivnu ulogu, posebno u otkrivanju i posmatranju
prolaznih pojava.