1

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Στα αριστερά της σκηνής : επιφάνεια για την προβολή βίντεο και διαφανειών

Πάνω στη σκηνή βρίσκονται τα παιδιά που συμμετέχουν στην εκδήλωση.

Φοράνε σκούρα γκρι και μαύρα ρούχα (παντελόνια, φούστες, ζιβάγκο ή

πουκάμισα) και κρατούν από ένα κόκκινο γαρύφαλλο, το οποίο καταθέτουν σε
ένα είδος μνημείου (θα βρίσκεται μπροστά και στο κέντρο της σκηνής), μόλις
τελειώσουν την απαγγελία τους (να ρωτήσουμε την Άννα-Μαρία τι μπορεί να
φτιάξει!).

Οι δύο κεντρικοί αφηγητές κρατούν από ένα βιβλίο.

Κάθε πρόσωπο που μιλά, φωτίζεται αυτό και μόνο από προβολέα!

Τα παιδιά που θα διαβάσουν τα βιωματικά κείμενα φοράνε άσπρες μάσκες που

τις βγάζουν, όταν έρθει η σειρά τους να μιλήσουν.

τραγούδι έναρξης : «Το γελαστό παιδί» - ορχηστρικό

Αφηγητής 1 : Πριν λίγες μέρες γιορτάσαμε τη μεγάλη επέτειο του ΟΧΙ που είπε
ο ελληνικός λαός στο φασισμό του Μουσολίνι.

Αφηγητής 2 : Σήμερα γιορτάζουμε την επέτειο ενός άλλου ΟΧΙ. Του ΟΧΙ που
είπε ο δημοκρατικός ελληνικός λαός στη δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967.

Αφηγητής 1 : Η Ελλάδα ήταν από τα αρχαία χρόνια η κοιτίδα της Δημοκρατίας.

Οι Έλληνες πάντα αγωνίζονταν και αγωνίζονται για τη λευτεριά τους και τη
δημοκρατία.

Αφηγητής 2 : Η Ελλάδα είναι γεμάτη από μνημεία που θυμίζουν αυτούς τους
αγώνες.

τραγούδι : «Της δικαιοσύνης ήλιε, νοητέ»

Αφηγητής 1 : Ήταν Απρίλης του 1967 όταν μια ομάδα στρατιωτικών, μια
χούντα, κατάργησαν τη δημοκρατία και επέβαλαν στη χώρα δικτατορία.

Αφηγητής 2 : Όταν μια χώρα έχει δικτατορία οι δικτάτορες κυβερνούν με το

έτσι θέλω. Αποφασίζουν και διατάζουν μόνοι τους χωρίς να υπολογίζουν το
λαό.
 2

Αφηγητής 1 : Οι δικτάτορες είναι τύραννοι και καταπιεστές. Οι Έλληνες έζησαν

από το 1967 μέχρι τα 1974 μια εσωτερική σκλαβιά. Όποιος διαμαρτυρόταν, τον
έκλειναν στη φυλακή ή τον έστελναν εξορία χωρίς λόγο.

Αφηγητής 2 : Για 7 χρόνια η Ελλάδα αναστέναζε στις φυλακές. Στην αρχή ήταν
δυο, ήταν τρεις, έγιναν εκατοντάδες οι φυλακισμένοι. Οι φυλακές έχουν να πουν
πολλά για το αίμα και τους πόνους των φυλακισμένων. Τους χτυπούσαν άγρια,
χωρίς συμπόνια.

Αφηγητής 1 : Μάζεψαν εκατοντάδες κόσμο που ήταν αντίθετοι στη χούντα,

τους πήγαν σε μερικά ακατοίκητα ξερονήσια και τους φυλάκισαν. Ζούσαν εκεί,
στην εξορία, μακριά από τις οικογένειές τους, επειδή έτσι το ήθελαν οι
δικτάτορες. Πολλούς τους βασάνιζαν άγρια. Πολλοί έμειναν ανάπηροι στην
ψυχή και στο σώμα από τα βασανιστήρια που πέρασαν.

τραγούδι : «Μην ξεχνάς τον Ωρωπό»

Αφηγητής 2 : Οι Έλληνες δημοκράτες όμως δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια.

Αγωνίστηκαν από την πρώτη στιγμή για να φύγει η δικτατορία. Έφτιαξαν
παράνομες οργανώσεις οι οποίες είχαν σκοπό να κρατήσουν ψηλά το
δημοκρατικό φρόνημα του λαού και να προετοιμάσουν την πτώση της χούντας.

Αφηγητής 1 : Στις 28 Μαρτίου 1969 ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης

με δήλωσή του στο ΒΒC καταγγέλλει τη Δικτατορία και δίνει δύναμη και ελπίδα
στο αντιδικτατορικό κίνημα.

πεζό : «Η δήλωση του Σεφέρη»

ή και ποίημα : «Επί ασπαλάθων»

τραγούδι : «Πότε θα κάνει ξαστεριά»

Αφηγητής 2 : Οι περισσότερες ξένες χώρες, όχι μόνο δεν αντιτάχτηκαν στη

χούντα, αλλά αντίθετα τη βοήθησαν. Λίγες απ’ τις χώρες της Ευρώπης
αγωνίστηκαν μαζί με τους Έλληνες για να φύγει η χούντα.

Αφηγητής 1 : Πρώτοι και καλύτεροι στον αγώνα ενάντια στη χούντα ήταν οι
νέοι άνθρωποι. Ιδιαίτερα οι φοιτητές δεν έσκυψαν ποτέ το κεφάλι. Μπήκαν
μπροστάρηδες στον αγώνα για μια λεύτερη, ανεξάρτητη και δημοκρατική
Ελλάδα. Μετά τους φοιτητές στο Παν/μιο Κολούμπια της Αμερικής και στο
Παρίσι το 1968 και οι Έλληνες φοιτητές έδειξαν ότι δεν «τραγουδούν» απλώς
για όσα συμβαίνουν γύρω τους.

ποίημα : «Νέοι της Σιδώνος»

 3

Αφηγητής 2 : Με απεργίες σ’ όλες τις σχολές των Πανεπιστημίων και με

πορείες στους δρόμους, έδειξαν σ’ όλους τους Έλληνες ποιος ήταν ο μοναδικός
δρόμος για να πέσει η χούντα. Έδειχναν σ’ όλο το λαό ποιος ήταν ο δρόμος για
να αγωνιστούν όλοι μαζί να φύγουν οι δικτάτορες, να γυρίσουν οι φυλακισμένοι
και οι εξορισμένοι στα σπίτια τους και να επανέλθει η δημοκρατία στην Ελλάδα.

τραγούδι : «Πάλης ξεκίνημα / Οι πρώτοι νεκροί»

Αφηγητής 1 : Νοέμβρης του 1973. Ήταν 14 Νοεμβρίου όταν οι φοιτητές της

Αθήνας συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο κι άρχισαν να διαμαρτύρονται για τη
χούντα. Ζητούσαν ελεύθερες εκλογές και να φύγουν οι δικτάτορες.

συνθήματα από «Εδώ Πολυτεχνείο», μέρος 1

Αφηγητής 2 : Ζητούσαν ψωμί. Δηλαδή, ο λαός να έχει δουλειά και να μην

πεινάει κανένας. Ζητούσαν παιδεία. Τα παιδιά του λαού, δηλαδή, να μπορούν
να σπουδάζουν δωρεάν στα δημόσια σχολεία. Τέλος ζητούσαν και ελευθερία.
Να φύγει η χούντα, να ζουν όλοι οι Έλληνες ελεύθεροι και αδερφωμένοι.

Αφηγητής 1 : Ο λαός της Αθήνας βοήθησε τους φοιτητές και τον αγώνα τους.
Διαδήλωνε κι αυτός στους δρόμους της πόλης και ενίσχυε τους φοιτητές που
βρίσκονταν μέσα στο Πολυτεχνείο δίνοντάς τους τρόφιμα και ό,τι άλλο
χρειάζονταν. Γύριζαν στους δρόμους και φώναζαν παντού : “ΚΑΤΩ Η
ΧΟΥΝΤΑ”, “ ΚΑΤΩ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ” .

συνθήματα : ηχητικό ντοκουμέντο από διαδηλώσεις

τραγούδι : «Ένα το χελιδόνι»

Αφηγητής 2 : Οι φοιτητές έστησαν μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα

ραδιοφωνικό σταθμό και με συγκλονιστικά μηνύματα σκορπούν ρίγη
συγκίνησης στον κόσμο:

ραδιοφωνικός σταθμός από «Εδώ Πολυτεχνείο», μέρος 1

ποίημα : «1050 χιλιόκυκλοι»

Αφηγητής 1 : Το απόγευμα της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου 1973 οι

στρατιωτικές δυνάμεις αναλαμβάνουν δράση εναντίον των διαδηλωτών. Ο λαός
προσπαθεί να αμυνθεί στήνοντας οδοφράγματα. Οι χουντικοί διατάζουν
επίθεση εναντίον των άοπλων πολιτών. Από παντού πέφτουν πυροβολισμοί.
Το κέντρο της Αθήνας έχει γίνει μια κόλαση. Όμως ο λαός της Αθήνας δεν το
βάζει κάτω. Όλοι ενωμένοι σφίγγουν το χέρι κι αγωνίζονται να βρουν το δρόμο
της λευτεριάς.
 4

Αφηγητής 2 : Οι φοιτητές που βρίσκονται μέσα στο Πολυτεχνείο συνεχίζουν να

αγωνίζονται και να ελπίζουν εναντίον μιας δικτατορίας που προσπαθεί με όλα
τα μέσα να κρατηθεί στην εξουσία.

πεζά : βιωματικά κείμενα μαθητών

Αφηγητής 1 : Τα τανκς ζώνουν το Πολυτεχνείο. Οι φοιτητές τους φωνάζουν :

- Αδέρφια, δε θα μας χτυπήσετε. Παιδιά, αδέρφια μας στρατιώτες, δε μπορείτε

να χτυπάτε τα αδέρφια σας. Αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη και λεύτερη
Ελλάδα.

τραγούδι : «Ήρθαν στην πόλη οι εχθροί»

Αφηγητής 2 : Στις 3 (?) 5 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου ένα τανκ πέφτει πάνω
στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου και την ισοπεδώνει. Οι αστυνομικοί
κατακλύζουν το Πολυτεχνείο.

ποίημα : «Στο Διομήδη Κομνηνό»

ποίημα : «Μικρός τύμβος»

Αφηγητής 1 : Τα παιδιά του Πολυτεχνείου σκοτώθηκαν για τη δημοκρατία,

έχοντας μόνο όπλο τους το τραγούδι και την πίστη της λευτεριάς. Χωρίς τη δική
τους εξέγερση δεν ξέρουμε πόσο θα κρατούσε ακόμα η χούντα. Ο αγώνας τους
άνοιξε το δρόμο για την επάνοδο της Δημοκρατίας στη χώρα μας.

Αφηγητής 2 : Ο αγώνας τους εμπνέει όλους τους νέους που συνεχίζουν ν’

αγωνίζονται καθημερινά σ’ έναν κόσμο που ακόμα δεν έγινε καλύτερος…

τραγούδι : Θάνου + video clip

τραγούδι : «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον»

+ power point μαθητών