Tajuk 7: Susur Galur Perkembangan Penulisan Tatabahasa Bahasa

Disediakan oleh: Afira binti Mustafar

Peringkat Perkembangan Tatabahasa Melayu

Buku tatabahasa Melayu yang pertama ditulis oleh putera

Melayu ialah:
Bustanul al-Katibin li Sibyan al-mutaallimin

(Kitab Perkebunan Juru Tulis bagi Kanak-Kanak Yang Hendak Belajar).

Tatabahasa Melayu susunan Raja Ali (1857):

Pengaruh tatabahasa bahasa Arab.

Harimurti Kridalaksana, kerangka kelas kata bahasa

Melayu didasarkan pada bahasa Arab. Contoh, membahagi kata bahasa Melayu kepada tiga kelas iaitu nama, perbuatan dan harf (partikel).

Pendekatan Tradisional
Tokoh
Allahyarham Tan Sri Dr. Zainal Abidin Ahmad(Zaba). - Pengasas atau bapa tatabahasa Melayu

Sumbangan
Menyusun buku tatabahasa Pelita Bahasa Melayu penggal pertama Sambungan buku pertama dengan penggal 2 dan penggal 3 Tatabahasa yang didasarkan pada kerangka nahu tradisional

Didasarkan pada acuan nahu inggeris dan sedikit-sedikit nahu Arab.

Tokoh
Mejar Haji Mohd Said b. Haji Sulaiman (1937)

Sumbangan
Buku Kecil bagi Bahasa Jalan Basa Bahasa Melayu PBMPB Diraja Johor Menghasilkan buku berjudul Malay Grammar Didasarkan dengan pegangan tradisional Pedoman pegawai-pegawai Inggeris yang bertugas di Tanah Melayu.

R.O. Winstedt

Pendekatan Struktural
Diasaskan pada akhir 1960 di:
Eropah oleh Ferdinand de Saussure Amerika oleh Leonard Bloomfield.

Penekanan kepada :
Pembentukan kata dan ayat dilakukan menurut pola

Amerika

digiatkan oleh Charles Carpenter Fries penerapan tatabahasa struktur dalam penulisan buku tatabahasa

Tanah Melayu

digiatkan oleh Asmah Hj. Omar melalui bukunya: An Introduction to Malay Grammar (1969) Nahu Melayu Mutakhir (1982) Nahu Kemas Kini (2008)

Aliran Tatabahasa Transformasi Generatif

Diasaskan Pandangan ahli bahasa Penekanan Contoh ahli bahasa Noam Chomsky di Amerika (1950) mengambil jalan tengah antara tatabahasa tradisional dengan tatabahasa struktur menitik beratkan bentuk dan makna Nik Safiah Karim Mashudi Kader Lufti Abas dan Raja Mukhtaruddin Dain

Sifat

dominan dalam penulisan tatabahasa Melayu

terbukti apabila Tatabahasa Dewan dijadikan pegangan untuk semua peringkat

Jenis-jenis Tatabahasa

Tatabahasa Formal
Antara ciri-ciri nahu ini ialah:
Pemerian bahasa berdasarkan bentuk linguistik. Pemerian bahasa berdasarkan struktur dan ciri lakuan

bahasa. Setiap rumus dapat ditentukan tempatnya dalam sistem. Berdasarkan fungsi tidak berdasarkan faktor ekstralinguistik. Berdasarkan tatabahasa huraian dan deskriptif

Tatabahasa Deskriptif
Antara ciri-ciri nahu ini ialah:
Dikenali juga dengan nama Tatabahasa Huraian.
Penghuraian segala kemungkinan dalam sesuatu bahasa. Kemungkinan yang merangkumi morfologi dan sintaksis.

Kemungkinan itu juga berasaskan ciri-ciri bahasa itu.

Tatabahasa Nosional
Antara ciri-ciri nahu ini ialah:
Sesuatu bahasa ditakrifkan berdasarkan makna (semantik)

dan rasa. Ciri bahasa di dunia sudah ada acuannya. Berdasarkan kesejagatan bahasa. Berdasarkan struktur yang ideal. Struktur yang menjadi norma sahaja dianggap gramatis. Ayat ditakrifkan sebagai deretan ujaran yang bermakna.

Tatabahasa Preskriptif
Antara ciri-ciri nahu ini ialah:
Dikenali juga dengan nama Tatabahasa Normatif.
Ciri yang dianggap betul sahaja yang diberikan. Penggunaan acuan pencarian yang sedia ada.

Penentuan kaedah baku sebagai rujukan atau pedoman.

Tatabahasa Bebas Konteks

Antara ciri-ciri nahu ini ialah:
Jenis Tatabahasa Struktur Frasa (SF). Rumus Tulis semulanya seperti X -------> Y. Rumus Tulis semula digunakan dengan tidak mengira apa-

apa konteks X.

Tatabahasa Fungsional
Antara ciri-ciri nahu ini ialah:
Berdasarkan pandangan pragmatik (praktikal). Fungsi bahasa sebagai alat perhubungan sosial. Berasaskan rumus yang mengawal hubungan manusia.